Έχω νέυρα. Τι πρωτότυπο ε? Έχω και λόγο, λόγους, για να έχω νεύρα όμως και δεν είναι καθόλου παράλογοι. Οι λόγοι. Είμαι εδώ και πόσες ώρες παρέα με τους αρουραίους. Η ώρα είναι 2 το μεσημέρι, από το πρωί είμαι με ένα μάφιν και ένα μπινελίκι στον Κινέζο (είναι ευεργετικό) και δεν προβλέπεται να φύγω από δω χάμω πριν τις 5. Με το ζόρι δίαιτα, κατάλαβες? Ααααααχ άτιμη επιστήμη, πετσί και κόκκαλο θα μ'αφήσεις και δεν θα βλέπομαι.
Ο δεύτερος, και κυριότερος, λόγος που έχω νεύρα είναι ότι άνοιξε η σελίδα www.pottermore.com που τα έχουμε ξαναπει αυτά, είναι κάτι νέο σχετικά με Χάρι Πότερ άρα ο Αμερικλάνος κάνει κρα που λέει και ο σίκαλης. Γιατί έχεις νεύρα Αμερικλάνε αφού άνοιξε η σελίδα για την οποία κάνεις κρα? Γιατί άνοιξε μεν, δεν με βάζουν μέσα δε! Θα αφήνουν λίγους κάθε μέρα μέχρι τον Οκτώβρη! Έτσι και κάνουν μαλακία και δεν με αφήσουν να μπω αύριο μεθαυριο, εεεεε ρε. Εεεεε ρε τι έχει να γίνει. Αλλά δεν φταίει κανας άλλος. Όοοοοοχι, εγώ ο μαλάάάάάκας φταίω, που ξημεροβραδιαζόμουν να διαβάζω Χάρι Πότερ αντί για τις Πανελλήνιες! Ιατρική Αθηνών θα είχα περάσει! Και να το ευχαριστώ!
Τέσπα, μισό λεπτό να γράψω τα υπόλοιπα σχετικά με Ουάσινγκτον γιατί σε λίγο θα τα ξεχάσω, είναι που έχω και μνήμη ελέφαντα ο άτιμος.
Τη δεύτερη μέρα λοιπόν, τους είπα τους κερατάδες να πάρουμε συγκοινωνία αντί για το αμάξι να μην ψάχνουμε σαν τρελοί πάρκινγκ πάλι. Όοοοοοχι, θα πάρουμε το αμάξι. Μα βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, πιο γρήγορα θα πάμε και πιο φτηνά θα μας έρθει. Όοοοοοχι, το αμάξι, είναι πιο άνετο και μπορούμε μετά να κάνουμε ότι θέλουμε. Πήραμε το αμάξι, διακόσες ώρες να βρει γκαράζ να το βάλει (έπρεπε να είναι σε συγκεκριμένη απόσταση από ένα μουσείο και ταυτόχρονα κοντά στο μνημείο του Λίνκολν για να μην κουραστούμε), το παρατήσαμε και ξεκίνησε ο ποδαρόδρομος.
Πρώτ'απ'όλα πήγαμε στο μουσείο με τους πυραύλους όχι αυτούς που ρίχνουν στη Μέση Ανατολή, τους άλλους που στέλνουν στο διάστημα (πως σκατά τους λένε). Καλά ε, έπρεπε να δεις φάση, καμια εκατοστή κινεζάκια παντού να τους τρέχουν τα σάλια, να βγάζουν φωτογραφίες ασταμάτητα και (είμαι σίγουρος) να βιώνουν οργασμούς που πριν ούτε με βοηθήματα δεν είχαν ματαδει. Να δούμε κι'αυτό, να δούμε και αυτή τη βίδα, πο πο κοίτα πόσο μεγάλο είναι (σκουντούσε η Κινέζα τον Κινέζο σε αυτό το σημείο), βρε αυτά αύριο θα τα θυμάστε? Δεν απάντησαν. Εγώ πήγα να δω την ιστορία της πτήσης, πολύ ενδιαφέρον, είδα και το διάστημα σε μια έκθεση, πολύ εντυπωσιακό, αυτοί είδαν βίδες και μαραφέτια.
Μετά από δύο ώρες μου είχαν σπάσει τα νεύρα, δεν άντεχα άλλο διαστημόπλοιο (το θυμήθηκα!) τους παίρνω τηλέφωνο έλα που στο διάολο είστε πεινάω. Επιμένανε να φάμε εκεί μέσα στα μακντόναλντς. Δεν είστε καλά, τους λέω, που ήρθα από το δάσος για να φάω μαγκντόναλντς με θέα χαλασμένα διαστημόπλοια. Α σιχτίρ. Τους παράτησα κι'έφυγα. Έκανα μια βόλτα, έφαγα χοντόγκ με πωλονέζικο λουκάνικο από το δρόμο (πόσο καιρό είχα να φάω κάτι από το δρόμο?)(όχι από την άσφαλτο μάνα μου) και πήγα στο μουσείο με τους Ινδιάνους. Εκεί από νεύρα με έπιασε πονοκέφαλος.
Δεν το ήξερα ότι οι Ινδιάνοι λατρεύαν τους προγόνους τους, δηλαδή νεκρά πνεύματα, και ότι αυτοί ευθύνονται για το τσιγάρο! Με ενημέρωσε το μουσείο, ναν καλά, είδα και μια τεράστια φωτογραφία ενός νεκρού ημίγυμνου γέρου και λέω όπα Αμερικλάνε, σήκω και φύγε, σκέψου τα τσάκρα σου.
Έφυγα, πήγα σε μια πισίνα έκατσα και έβλεπα τις πάπιες μέχρι να τελειώσουν τα καθυστερημένα με το διαστημικό οφθαλμόλουτρο να πάρουμε την ανηφόρα προς Λίνκολν μεριά.
Εκεί δεν έγινε τίποτα το ενδιαφέρον, τι να σου περιγράψω τώρα πως ήταν τα μνημεία και πως ήταν ο Λευκός Οίκος? Σάμπως τα παρατήρησα, ηλίαση κόντεψα να πάθω άσε που σύγκαψα κιόλας. Α ναι, μια που είπα ηλίαση. Είναι που λες αυτό το μέρος με το γκαζόν, δεν θυμάμαι πόσο είναι κανα δυάρι χιλιόμετρα τουλάχιστον, και πρέπει να περπατήσεις για να φτάσεις στο μνημείο του Ουάσινγκτον. Οι Κινέζοι να έχουν πάθει αμόκ και στη διαδρομή να βγάουν 5 φωτογραφίες ανα 2 μέτρα, να το πάρουν το μνημείο από όλες τις αποστάσεις, αμ πως.
Εγώ κάπου στα μισά είπα Α ΣΙΧΤΙΡ και πήγα παράλληλα κάτω από τα δέντρα. Δεν το'ξερα ότι θα πάθω εγώ ηλίαση για να βγάλει ο Κινέζος 200 φωτογραφίες το πουλί του Ουάσινγκτον.
(Η ώρα εν τω μεταξύ έχει πάει 15:30 γαμώ το στανιώ μου)(αυτός ο αρουραίος, στα κάρβουνα μια χαρούλα θα ήταν)(ανάθεμα τις κάμερες)
Θα γράψω κι'άλλα, όχι όχι εδώ, θα γράψω κιάλλα. Μου βγήκε που μου βγήκε το όνομα ότι γράφω σεντόνια, ας το εκμεταλλευτώ τουλάχιστον!
Τι έλεγα. Α ναι. Είναι που πρέπει να σηκώνομαι συνέχεια να παίζω με το τρωκτικό και ξεχνάω τι έλεγα. Φτάνουμε λοιπόν στο μνημείο του Λίνκολν, πολύ ωραίο, και ωραία θέα αν και αυτή η πισίνα που είναι σαν καθρέπτης ήταν στη συντήρηση και δεν το απολαύσαμε το υπερθέαμα. Δεν πειράζει, πήγα εγώ μέσα διάβασα δεξιά αριστερά δυο ομιλίες του που έχουν χαράξει εκεί χαμω στους τοίχους, μετά έκατσα στα σκαλοπάτια να ατενίζω την Ουάσινγκτον όσο βγάζαν οι Κινέζοι φωτογραφίες μέχρι και τις τσίχλες που ήταν κολλημένες στο πάτωμα. Έβγαλα κι εγώ μια φωτογραφία εκεί που ρέμβαζα, αμέ.
Μοιραίο λάθος. Όχι που έβγαλα τη φωτογραφία, που έκατσα. Έγινε χειρότερο το σύγκαμα. Εκεί που πριν ήταν μια υποψία συγκάματoς, τώρα είχε γίνει πήρε φωτιά ο κώλος μας. Φαρκαμείο κειδα γύρο να πάρω καμια κρέμα δεν είδα, οπότε τι να κάνω. Όχι πες μου, τι να κάνω.
Πήγαμε κάτσαμε για βραδινό, πάω στην τουαλέτα, και μου έρχεται η επιφοίτηση. Σταγόνες για τα μάτια! Οι αλεργίες με έχουν πεθάνει και πήρα σταγόνες για τον ερεθισμό στα μάτια. Ε, λέω, αφού φτιάχνουν τον ερεθισμό στα μάτια, θα φτιάχνουν και τον ερεθισμό στα... Οπότε εκεί στην τουαλέτα δύο επί ένα βγάζω τις σταγόνες, με πασαλείφω όπως όπως, κάηκα άρχισα να χτυπιέμαι (και στα μάτια έτσι κανουν, πρώτα σε καίνε και μετά σε δροσίζουν), κόντεψα να σπάσω τους χάρτινους τοίχους της τουαλέτας από το σάλτα σάλτα βουβό τσούξιμο, αλλά ευτυχώς, μέχρι να επιστρέψω στο τραπέζι είχα δροσιστεί (στα κατάλληλα σημεία). Να μάθω άλλη φορά να συνδυάζω καινούριο σώβρακο με ποδαρόδρομο με δίχως ένα τεστ ντράιβ ένα κάτι.
Είναι ρε παιδί μου τελικά να είσαι επιστήμον φαρμακοποιός. Ε μα, όχι πες τώρα. Φτου μου να μη με ματιάσω.
Τι άλλο ήθελα να πω. Καλά, καλές 6 θα φύγω από την υπόγα εν τω μεταξύ. Έχω περάσει σε μια φάση που δεν πεινάω πια. Το πήρε απόφαση μου φαίνεται το στομάχι μου ότι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου να το γεμίσω και έπαψε να πάλλεται.
Έκανα προεπισκόπηση την ανάρτηση, άμαναμάναμάν. Αυτά είναι, όταν τον έχεις μεγάλο (τον πόνο) σου γίνεται μακριά σαν ανακόντα (η ανάρτηση).
Ο δεύτερος, και κυριότερος, λόγος που έχω νεύρα είναι ότι άνοιξε η σελίδα www.pottermore.com που τα έχουμε ξαναπει αυτά, είναι κάτι νέο σχετικά με Χάρι Πότερ άρα ο Αμερικλάνος κάνει κρα που λέει και ο σίκαλης. Γιατί έχεις νεύρα Αμερικλάνε αφού άνοιξε η σελίδα για την οποία κάνεις κρα? Γιατί άνοιξε μεν, δεν με βάζουν μέσα δε! Θα αφήνουν λίγους κάθε μέρα μέχρι τον Οκτώβρη! Έτσι και κάνουν μαλακία και δεν με αφήσουν να μπω αύριο μεθαυριο, εεεεε ρε. Εεεεε ρε τι έχει να γίνει. Αλλά δεν φταίει κανας άλλος. Όοοοοοχι, εγώ ο μαλάάάάάκας φταίω, που ξημεροβραδιαζόμουν να διαβάζω Χάρι Πότερ αντί για τις Πανελλήνιες! Ιατρική Αθηνών θα είχα περάσει! Και να το ευχαριστώ!
Τέσπα, μισό λεπτό να γράψω τα υπόλοιπα σχετικά με Ουάσινγκτον γιατί σε λίγο θα τα ξεχάσω, είναι που έχω και μνήμη ελέφαντα ο άτιμος.
Τη δεύτερη μέρα λοιπόν, τους είπα τους κερατάδες να πάρουμε συγκοινωνία αντί για το αμάξι να μην ψάχνουμε σαν τρελοί πάρκινγκ πάλι. Όοοοοοχι, θα πάρουμε το αμάξι. Μα βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, πιο γρήγορα θα πάμε και πιο φτηνά θα μας έρθει. Όοοοοοχι, το αμάξι, είναι πιο άνετο και μπορούμε μετά να κάνουμε ότι θέλουμε. Πήραμε το αμάξι, διακόσες ώρες να βρει γκαράζ να το βάλει (έπρεπε να είναι σε συγκεκριμένη απόσταση από ένα μουσείο και ταυτόχρονα κοντά στο μνημείο του Λίνκολν για να μην κουραστούμε), το παρατήσαμε και ξεκίνησε ο ποδαρόδρομος.
Πρώτ'απ'όλα πήγαμε στο μουσείο με τους πυραύλους όχι αυτούς που ρίχνουν στη Μέση Ανατολή, τους άλλους που στέλνουν στο διάστημα (πως σκατά τους λένε). Καλά ε, έπρεπε να δεις φάση, καμια εκατοστή κινεζάκια παντού να τους τρέχουν τα σάλια, να βγάζουν φωτογραφίες ασταμάτητα και (είμαι σίγουρος) να βιώνουν οργασμούς που πριν ούτε με βοηθήματα δεν είχαν ματαδει. Να δούμε κι'αυτό, να δούμε και αυτή τη βίδα, πο πο κοίτα πόσο μεγάλο είναι (σκουντούσε η Κινέζα τον Κινέζο σε αυτό το σημείο), βρε αυτά αύριο θα τα θυμάστε? Δεν απάντησαν. Εγώ πήγα να δω την ιστορία της πτήσης, πολύ ενδιαφέρον, είδα και το διάστημα σε μια έκθεση, πολύ εντυπωσιακό, αυτοί είδαν βίδες και μαραφέτια.
Μετά από δύο ώρες μου είχαν σπάσει τα νεύρα, δεν άντεχα άλλο διαστημόπλοιο (το θυμήθηκα!) τους παίρνω τηλέφωνο έλα που στο διάολο είστε πεινάω. Επιμένανε να φάμε εκεί μέσα στα μακντόναλντς. Δεν είστε καλά, τους λέω, που ήρθα από το δάσος για να φάω μαγκντόναλντς με θέα χαλασμένα διαστημόπλοια. Α σιχτίρ. Τους παράτησα κι'έφυγα. Έκανα μια βόλτα, έφαγα χοντόγκ με πωλονέζικο λουκάνικο από το δρόμο (πόσο καιρό είχα να φάω κάτι από το δρόμο?)(όχι από την άσφαλτο μάνα μου) και πήγα στο μουσείο με τους Ινδιάνους. Εκεί από νεύρα με έπιασε πονοκέφαλος.
Δεν το ήξερα ότι οι Ινδιάνοι λατρεύαν τους προγόνους τους, δηλαδή νεκρά πνεύματα, και ότι αυτοί ευθύνονται για το τσιγάρο! Με ενημέρωσε το μουσείο, ναν καλά, είδα και μια τεράστια φωτογραφία ενός νεκρού ημίγυμνου γέρου και λέω όπα Αμερικλάνε, σήκω και φύγε, σκέψου τα τσάκρα σου.
Έφυγα, πήγα σε μια πισίνα έκατσα και έβλεπα τις πάπιες μέχρι να τελειώσουν τα καθυστερημένα με το διαστημικό οφθαλμόλουτρο να πάρουμε την ανηφόρα προς Λίνκολν μεριά.
Εκεί δεν έγινε τίποτα το ενδιαφέρον, τι να σου περιγράψω τώρα πως ήταν τα μνημεία και πως ήταν ο Λευκός Οίκος? Σάμπως τα παρατήρησα, ηλίαση κόντεψα να πάθω άσε που σύγκαψα κιόλας. Α ναι, μια που είπα ηλίαση. Είναι που λες αυτό το μέρος με το γκαζόν, δεν θυμάμαι πόσο είναι κανα δυάρι χιλιόμετρα τουλάχιστον, και πρέπει να περπατήσεις για να φτάσεις στο μνημείο του Ουάσινγκτον. Οι Κινέζοι να έχουν πάθει αμόκ και στη διαδρομή να βγάουν 5 φωτογραφίες ανα 2 μέτρα, να το πάρουν το μνημείο από όλες τις αποστάσεις, αμ πως.
Εγώ κάπου στα μισά είπα Α ΣΙΧΤΙΡ και πήγα παράλληλα κάτω από τα δέντρα. Δεν το'ξερα ότι θα πάθω εγώ ηλίαση για να βγάλει ο Κινέζος 200 φωτογραφίες το πουλί του Ουάσινγκτον.
(Η ώρα εν τω μεταξύ έχει πάει 15:30 γαμώ το στανιώ μου)(αυτός ο αρουραίος, στα κάρβουνα μια χαρούλα θα ήταν)(ανάθεμα τις κάμερες)
Θα γράψω κι'άλλα, όχι όχι εδώ, θα γράψω κιάλλα. Μου βγήκε που μου βγήκε το όνομα ότι γράφω σεντόνια, ας το εκμεταλλευτώ τουλάχιστον!
Τι έλεγα. Α ναι. Είναι που πρέπει να σηκώνομαι συνέχεια να παίζω με το τρωκτικό και ξεχνάω τι έλεγα. Φτάνουμε λοιπόν στο μνημείο του Λίνκολν, πολύ ωραίο, και ωραία θέα αν και αυτή η πισίνα που είναι σαν καθρέπτης ήταν στη συντήρηση και δεν το απολαύσαμε το υπερθέαμα. Δεν πειράζει, πήγα εγώ μέσα διάβασα δεξιά αριστερά δυο ομιλίες του που έχουν χαράξει εκεί χαμω στους τοίχους, μετά έκατσα στα σκαλοπάτια να ατενίζω την Ουάσινγκτον όσο βγάζαν οι Κινέζοι φωτογραφίες μέχρι και τις τσίχλες που ήταν κολλημένες στο πάτωμα. Έβγαλα κι εγώ μια φωτογραφία εκεί που ρέμβαζα, αμέ.
 |
| Αφού έκατσα βγήκαν τα σύννεφα, πιο πριν δεν μπορούσαν |
Μοιραίο λάθος. Όχι που έβγαλα τη φωτογραφία, που έκατσα. Έγινε χειρότερο το σύγκαμα. Εκεί που πριν ήταν μια υποψία συγκάματoς, τώρα είχε γίνει πήρε φωτιά ο κώλος μας. Φαρκαμείο κειδα γύρο να πάρω καμια κρέμα δεν είδα, οπότε τι να κάνω. Όχι πες μου, τι να κάνω.
Πήγαμε κάτσαμε για βραδινό, πάω στην τουαλέτα, και μου έρχεται η επιφοίτηση. Σταγόνες για τα μάτια! Οι αλεργίες με έχουν πεθάνει και πήρα σταγόνες για τον ερεθισμό στα μάτια. Ε, λέω, αφού φτιάχνουν τον ερεθισμό στα μάτια, θα φτιάχνουν και τον ερεθισμό στα... Οπότε εκεί στην τουαλέτα δύο επί ένα βγάζω τις σταγόνες, με πασαλείφω όπως όπως, κάηκα άρχισα να χτυπιέμαι (και στα μάτια έτσι κανουν, πρώτα σε καίνε και μετά σε δροσίζουν), κόντεψα να σπάσω τους χάρτινους τοίχους της τουαλέτας από το σάλτα σάλτα βουβό τσούξιμο, αλλά ευτυχώς, μέχρι να επιστρέψω στο τραπέζι είχα δροσιστεί (στα κατάλληλα σημεία). Να μάθω άλλη φορά να συνδυάζω καινούριο σώβρακο με ποδαρόδρομο με δίχως ένα τεστ ντράιβ ένα κάτι.
Είναι ρε παιδί μου τελικά να είσαι επιστήμον φαρμακοποιός. Ε μα, όχι πες τώρα. Φτου μου να μη με ματιάσω.
Τι άλλο ήθελα να πω. Καλά, καλές 6 θα φύγω από την υπόγα εν τω μεταξύ. Έχω περάσει σε μια φάση που δεν πεινάω πια. Το πήρε απόφαση μου φαίνεται το στομάχι μου ότι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου να το γεμίσω και έπαψε να πάλλεται.
Έκανα προεπισκόπηση την ανάρτηση, άμαναμάναμάν. Αυτά είναι, όταν τον έχεις μεγάλο (τον πόνο) σου γίνεται μακριά σαν ανακόντα (η ανάρτηση).
Μάλιστα!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πείνα πείνα, το σύγκαμα σύγκαμα ,αλλά εσύ πιστός στο έργο σου.
Τόμο έγραψες πάλι παρά τις δυσμενείς συνθήκες και παρέες στο εργαστήριο.
Επίσης με τέτοια επιφοίτηση για τον ερεθισμό του απαυτού σου ,η Ελλαδάρα θα έχει να καμαρώνει ένα λαμπρό μυαλό ακόμη.
Εύγε Αμερικλανάκι μου.
σεντόνια αλλά απολαυστικά σεντόνια!!! μαζί σου στην Ουάσινγκτον βρέθηκα
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)))
Sudocream μάνα μου. Στο λέει μια μανούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν τω μεταξύ ΓΙΑΤΙ ΣΥΓΚΑΗΚΕΣ? Μήπως...λέω μήπως, έχεις γίνει λίγο σαν τις γουρουνίτσες που τάιζες πριν καιρό?
Εεεεεε? Θα έρθω να μετρήσω τους αρουραίους. Ουεεε και αλίμονο σου λείπει κανένας.
Να΄σαι καλά αμερικλανάκι με έκανες και έλιωσα στο γέλιο. Δε ξερεις πόσο το είχα ανάγκη.
Φιλιάααα
Έυγε λαμπρέ νέε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχεις ρε συ. Και μετά με ρωτάς γιατί γονάτισα; Μα είναι μην γονατίσω από τα γέλια; Ειδικά η περιγραφή στο WC ήτανε το κάτι άλλο.
Απορία νο1: το κολλύριομήπως υπάρχει λόγος που ονομάζεται έτσι;ρωτάω επειδή είσαι φαρμακοτριφτης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορία νο2:είχε αποτέλεσμα??γιατι δεν έγινε σαφές απο τη περριγραφή σου!
Απορία νο3: καλα βρε ψυχή μου τη πίπα της ειρήνης δεν την είχες ακουστά??μέχρι και τραγούδι είχε γίνει εδώ στου ελλάδα!!
Απορία νο4:η φωτογραφία ενος νεκρού ημίγυμνου γέρου,γιατι σε έβαλε σε σκέψεις σχετικά με τα τσακρας σου???
Το ό,τι με τις σταγόνες για τα μάτια, βρήκες ανακούφιση, δεν είναι και πολύ θετικό, αν το δεις από τη δική μου πλευρά! :-))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι ξέρουμε πόσο "μικρό" είναι το μπουκαλάκι...
χιχιχιχιχιχιχιχι!!!
Σμουτς!
Αυτοί ευθύνονται για το κάπνισμα???
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι την είχα την υποψία...
Άλλη δουλειά δεν είχαν να κάνουν?
Τους βλάκες, με κατέστρεψαν.
@porcupine
ΑπάντησηΔιαγραφήαντιθετα ρε συ,το οτι το παλικαρι συγκαηκε στο συγκεκριμενο μερος σημαινει οτι τα εχει μπολικα-μπολικα κ υπαρχει εντονη κ συνεχης τριβη (με ευχαριστεις αλλη φορα Αμερικλανε).
παντως αυτο που ορεγεσαι το αρουρι να το προσεξεις,μαλλον απο την πολλη παρεα με τους Κινεζους το κολλησες.Η φιλοσοφια τους ειναι "ολα τρωγονται,αρκει να ειναι κομμενα σε μικρα κομματια".οποτε δικαιολογεισαι αν πανω στην πεινα σου π.χ. ψιλοκοψεις κ καταβροχθισεις μια κινεζα που λεει ο λογος (ενα τυχαιο παραδειγμα πεταω).
αντε καλη μας ορεξη.και χρονια πολλα για χτες.
αιχχχ και άμα σου την έπεφτε καμία κοπελίτσα εκεί μέσα θα της τραγουδούσες το εκεί που καίγομαι πιο πολύ(εκεί να μου δώσεις το φιλί).Πύραυλος θα γινόσουν σαν και εκείνους που πετάνε στο διάστημα απτό πόνο [μα θα έχανα τέτοια φάση?]
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για το άσμα αυτό δε σου δίνω το url γιατί θα με δέρνεις μέχρι την επανεκλογή του Καραμανλή :P
@Venus: Το συζητάς? Περιμένω από στιγμή σε στιγμή τον ΓΑΠ να μου στείλει πλακέτα για την ευστροφία μου με τις... σταγόνες! χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ουφ!: Έλα βρε, και δεν είπες ένα γεια?? τς τς τς
@Νεφέλω: Έχεις δίκιο, ξέχασα να εξηγήσω το σύγκαμα... Καινούριο σώβρακο μάνα μου, αφόρετο και κυρίως άπλυτο! Από τη ζελατίνα κατευθείαν στο... Καλά να πάθω! (το έβαλα και στο κείμενο ορίστε)
@Γαυράκος: Που να ήσουν απ'όξω κιόλας να άκουγες τα μμμμμ ντουπ ντουπ χαχαχαχα
@σπλάτς: 1: δεν το είχα σκεφτεί! προφητική ονομασία χμ. 2: Είχε! Στην εφαρμογή στο ευαίσθητο σημείο είχα ένα θέμα γιατί το κολλύριο είναι φτιαγμένο να ρέει ενώ εκεί θες κρέμα να σταθεί, με πιάνεις? 3: πίπα με τους κινέζους? αηδίασα μάνα μου. 4: Ε μα τώρα, ΚΑΙ πεθαμένος ΚΑΙ γυμνός ΚΑΙ γέρος, μόνο τσάκρα μου νομίζεις πάθανε??
@porcupine: To άδειασα το μπουκάλι!!! Καινούριο ήταν!!! Είχε και 20% δωρεάν προϊόν! (το'σωσα?)
@NamNaira: Έλα ντε!!!! Αμ τα καζίνα??
@Δεμάν: Καλά με την πείνα που με βαρούσε χτες, και Κινέζο έτρωγα!!
@περσέας: Χαχαχαχαχαχα τι φετίχ με συγκάματα είναι αυτά ρε?? Τα ανήλικα να ασχολούνται με τα στρουμφάκια παρακαλώ, άιντε!
Αμερικλανε σ'αγαπω. Παντρεψου με.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις σκεφτεί οιτ οι κινέζοι φταίνε που δεν έφαγες;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήσου τη στήσανε, γιατι δεν κάθησες μαζί τους στα μακντόναλντς.
αν έχω γράψει καμιά μ@λ@κί@ είναι επειδή μόλις γ΄ρισα από μπαρότσαρκα...
χαχα..απολαυστικότατο post!
ΑπάντησηΔιαγραφήσεεεεεεεεεεεεεεε παρακαλω γραψε κατι καινουριο, ενα post, βαλε μια φωτογραφια κατι. σκεψου κ μας στην ελλαδα που ειχαμε αργια και εχουμε ξεμεινει στα πατρικα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι όταν ήμουν Γουάσινγντόν πήρα ακριβώς τον ανάποδο δρόμο. Παρκάραμε στο πάρκινγκ πίσω από το Σμιθσόνιαν και ανεβήκαμε τον λόφο προς το Καπιτώλιο και ένα σύγκαμα το έπαθα και εγώ, όχι από την χαρά μου, από την ζέστη. Και μένα στο μουσείο Air and Space Museum νομίζω το λέγανε άν δεν με απατάει η μνήμη μου, είχανε παίξει τα νεύρα μου. Μου άρεσε όμως εκείνη η ζυγαριά που ανεβαίνεις πάνω και σου λέει πόσο ζυγίζεις στον Κρόνο, στον Ερμή, στην ΑΦροδίτη, κλπ - το βάρος μου ήταν αποδεκτό μόνο στον Ερμή, για τον Κρόνο δεν το συζητάω κάν, φρίκη! Και μην ξεχάσω και ο πύραυλος γαμάτος ήταν. Αλλά δεν πήγα στο National Art και το ΕΧΩ ΣΚΥΛΟΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ. Πρέπει να πεταχτώ τσίφ καμία μέρα στο Γιουνάιτεντ Στέιτς με το ποζήλατό μου να δω τα μουσεία που δεν πρόλαβα να δω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@yvris: Please take a νουμεράκι and then a seat thank you
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ρία: Όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπη και σκατά πατεί! Σε είδα, από μπαρότσαρκα το έριξες στην μπλογκότσαρκα χαχαχαχαχχαχα
@Ράνια: (Το μυστικό είναι στον τριμμένο πάγο)
@maddens: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ έχετε αποκλειστεί ε? Ελπίζω το καινούριο να σ'αρεσε
@Singularity: Έλα μωρέ, τι τα θες τα μουσεία? Εκεί είναι να πας μετά τη σύνταξη, να πάρεις και μειωμένο εισητήριο! Στη ζυγαριά δεν ανέβηκα, περνάω περίοδο (!) ζυγαριοφοβίας!