Ο διαγωνισμός τελείωσε, η νικήτρια εστέφθει με φρέσκια οικολογική τιάρα (νοερώς· πραγματικώς θα στεφθεί ιν δε νίαρ φιούτσουρ) και νομίζω Οι Περιπέτειες ενός Αμερικλάνου είναι έτοιμες να ξεκινήσουν νέο κεφάλαιο στην μπλογκοπορεία τους, συνδυάζοντ....
Τί μαλακίες λέω?
Έπρεπε ρε γαμώτο στο γυρισμό να το βγάλω έξω αλλά θα τρομάζαν οι Κινέζοι. Δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοια θεάματα, που ακούστηκε άνθρωπος να βγάζει έξω τον υπολογιστή του και να γράφει στο μπλογκ του μέσα στο αυτοκίνητο. Άσε μην τους κοπεί η όρεξη και ξεμείνουμε στο εργαστήριο με τα δαμάσκηνα σε έντερο γαϊδουριού που κουβαλήσανε από την Κινά. Τώρα αυτό φαίνεται σαν να κάνω πλάκα, αλλά δυστυχώς... ισχύει. Και μου δώσανε να φάω χωρίς να με ενημερώσουν περι τίνος πρόκειται, εγώ νόμιζα τίποτα σταφίδες με ορμόνες θα είναι.
Μετά αναρωτιέμαι γιατί του μισώ.
Θα ξεκινήσω την εξιστόρηση της περιπέτειας παύλα Ουάσινγκτον από το τέλος, δηλαδή το γυρισμό με το αυτοκίνητο. Γιατί θα το κάνω αυτό, γιατί είμαι ανάποδος άνθρωπος και ο μόνος τρόπος να ξεκινούσα από την αρχή ήταν να μου ζητήσει κάποιος να ξεκινήσω από το τέλος κάτι που δεν έγινε, άρα? Επίσης πρέπει να προειδοποιήσω όποιον αποφασίσει να διαβάσει τις μαλακίες που θα γράψω αυτές τις μέρες (αλλά και να προετοιμαστώ ψυχολογικά) ότι θα πέσει πολύ Κινεζίλα, μιας και η εκδρομή ήταν εργαστηριακή. Γκεζούντχαϊτ.
Χτυπάει το ξυπνητήρι μου στις 6:45. Το παίρνω χαμπάρι στις 7:30 και το κλείνω στις 8:15. Τσατάλια τα νεύρα του Κινέζου, 8 μέρες κάθε πρωί τα ίδια να λυσσομανάει το ξυπνητήρι, αυτός να μην μπορεί να κοιμηθεί αλλά να μη θέλει και να το κλείσει γιατί τέτοια κοινωνική αλληλεπίδραση δεν θα την άντεχε, ενώ εγώ το απολάμβανα στον ύπνο μου κάνοντας αχαλίνωτο κλάμπινγκ στο ρυθμό του αλάρμ.
Αφού τελείωσε με το λουτρό του ο Κινέζος (πες με και κοντέσο) και αργοπόρησε ο Αμερικλάνος επίτηδες για να μάθει ο άλλος να κάνει ντουζ 25 λεπτά λες και δούλευε στην οικοδομή (πες με και κακιασμένο) φεύγουμε. Ξεκινάμε με το αμάξι του Κινέζου στις 10 το πρωί να φτάσουμε στο Κονέχτικατ κατά τις 6 με 7 το βράδυ, πρώτα ο Θεός.
Καφέ δεν πρόκαμα να πιω γιατί βιαζόσαντε να φύγουν λες και είχε ψείρες στο λόμπι του ξενοδοχείου παρομοίως και με το πρωινό οπότε λογικό και επόμενο ήταν να έχω νεύρα. Κάθομαι πίσω για να τον πάρω και λίγο και φεύγουμε.
Το ρεπερτόριο περιείχε τα εξής αηδόνια: Keisha, Lady Gaga, Miley Cyrus (ανοίξτε τα παράθυρα να πηδήξω) και κάτι άλλες που δεν τις ξέρω. Βάλε και λίγο Michael Jackson (τα πρώτα χρόνια) και κάτι Κινέζες να νιαουρίζουν κλαίγοντας και εδώ είμαστε. Τέσσερις ώρες, ΤΕΣΣΕΡΙΣ, μέχρι τη ρημάδα τη Φιλαδέλφια αυτά άκουγα, κόντεψα να βγάλω καρκίνο στα τούμπανα, έκατσα και δίπλα στο ηχείο ο μαλάκας.
Αλλά σάπμως υπήρχε και θέση άνευ ηχείου? Το έχει φτιάξει ο Κινέζος το αμάξι και ακούγεται ο ήχος 3D σαράουντ και στέρεο και ξέρω γω. Διότι τέτοιες μουσικές, μόνο με ηχοδόνηση κρύσταλλο μπορεις να τις απολαύσεις και να εκτιμήσεις την τέχνη που έπλεξαν οι δημιουργοί καλλιτέχναι με τις μελωδίες τους.
Μα, τί μαλακίες λέω?
Αφού λοιπόν έχασα και τα τελευταία απομεινάρια σεβασμού που είχα για τον Κινέζο (το ξέρω ότι είμαι και εγώ άμουσος αλλά έχει και η αμουσία τα όριά της) φτάκαμε στη Φιλαδέλφια και ξεκίνησε το πανηγύρι.
Βρήκα στο ίντερνετ μερικά σουβλατζίδικα που οι φωτογραφίες δείχνανε καλό σουβλάκι και γύρο και τους ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ να σταματήσουμε δυο λεπτά να πάρω κανα βρώμικο. Α όόόόόόχι, οι Κινέζοι έχουν δει στην τηλεόραση το Philly Steak που είναι μια μαλακία σάντουιτς με μοσχάρι και έπρεπε οπωσδήποτε να πάμε στο πιο διάσημο μέρος που τα πουλάνε, να στηθούμε ΣΑΡΑΝΤΑ ΛΕΠΤΑ στον ήλιο και να απολαύσουμε την αηδία μετα ηλίασης πάνω στο παγκάκι δίπλα στους κάδους των σκουπιδιών. Γιατί έτσι είναι αυτά, αφού το έδειξε η τηλεόραση και το βάφτισε κουλ, θα το φάμε και ας είναι στα σκατά.
4 εγκεφαλικές κακώσεις από το ρεπερτόριο που, αλας, βελτιώθηκε κιόλας, φτάσαμε στη Νέα Υόρκη και σταματήσαμε κάπου στο Νιου Τζέρσι βασικά, αλλά κοντά.
Φύγαμε και από κει και φτάσαμε κατα τις 10 το βράδυ σπίτια μας, επιτέλους. Λίγο πριν φτάσουμε θυμήθηκα ότι είχα πάρει το mp3 μαζί μου και άρχισα να κοπανάω το κεφάλι μου στο παράθυρο και να δαγκώνω τα κουτιά με τα γλυκά από τα νεύρα μου. Κάπου εκεί άρχισαν να μου έρχονται αυθόρμητα σκέψεις εμπνευσμένες από κάτι βιντεάκια στο γιουτούμπ που έχω δει, στα οποία η γρια-Μαρκάτου ρίχνει ευχές.
Δεν τους έχω μιλήσει καθόλου έκτοτε, ούτε καλημέρα. Ένα πράγμα τους είπα μόνο. Να μη μου απευθύνουν το λόγο εκτός και αν αυτό που έχουν να μου πουν είναι:
Τί μαλακίες λέω?
Έπρεπε ρε γαμώτο στο γυρισμό να το βγάλω έξω αλλά θα τρομάζαν οι Κινέζοι. Δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοια θεάματα, που ακούστηκε άνθρωπος να βγάζει έξω τον υπολογιστή του και να γράφει στο μπλογκ του μέσα στο αυτοκίνητο. Άσε μην τους κοπεί η όρεξη και ξεμείνουμε στο εργαστήριο με τα δαμάσκηνα σε έντερο γαϊδουριού που κουβαλήσανε από την Κινά. Τώρα αυτό φαίνεται σαν να κάνω πλάκα, αλλά δυστυχώς... ισχύει. Και μου δώσανε να φάω χωρίς να με ενημερώσουν περι τίνος πρόκειται, εγώ νόμιζα τίποτα σταφίδες με ορμόνες θα είναι.
Μετά αναρωτιέμαι γιατί του μισώ.
Θα ξεκινήσω την εξιστόρηση της περιπέτειας παύλα Ουάσινγκτον από το τέλος, δηλαδή το γυρισμό με το αυτοκίνητο. Γιατί θα το κάνω αυτό, γιατί είμαι ανάποδος άνθρωπος και ο μόνος τρόπος να ξεκινούσα από την αρχή ήταν να μου ζητήσει κάποιος να ξεκινήσω από το τέλος κάτι που δεν έγινε, άρα? Επίσης πρέπει να προειδοποιήσω όποιον αποφασίσει να διαβάσει τις μαλακίες που θα γράψω αυτές τις μέρες (αλλά και να προετοιμαστώ ψυχολογικά) ότι θα πέσει πολύ Κινεζίλα, μιας και η εκδρομή ήταν εργαστηριακή. Γκεζούντχαϊτ.
Χτυπάει το ξυπνητήρι μου στις 6:45. Το παίρνω χαμπάρι στις 7:30 και το κλείνω στις 8:15. Τσατάλια τα νεύρα του Κινέζου, 8 μέρες κάθε πρωί τα ίδια να λυσσομανάει το ξυπνητήρι, αυτός να μην μπορεί να κοιμηθεί αλλά να μη θέλει και να το κλείσει γιατί τέτοια κοινωνική αλληλεπίδραση δεν θα την άντεχε, ενώ εγώ το απολάμβανα στον ύπνο μου κάνοντας αχαλίνωτο κλάμπινγκ στο ρυθμό του αλάρμ.
Αφού τελείωσε με το λουτρό του ο Κινέζος (πες με και κοντέσο) και αργοπόρησε ο Αμερικλάνος επίτηδες για να μάθει ο άλλος να κάνει ντουζ 25 λεπτά λες και δούλευε στην οικοδομή (πες με και κακιασμένο) φεύγουμε. Ξεκινάμε με το αμάξι του Κινέζου στις 10 το πρωί να φτάσουμε στο Κονέχτικατ κατά τις 6 με 7 το βράδυ, πρώτα ο Θεός.
Καφέ δεν πρόκαμα να πιω γιατί βιαζόσαντε να φύγουν λες και είχε ψείρες στο λόμπι του ξενοδοχείου παρομοίως και με το πρωινό οπότε λογικό και επόμενο ήταν να έχω νεύρα. Κάθομαι πίσω για να τον πάρω και λίγο και φεύγουμε.
- Βάλε μπρε να ακούσουμε λίγο ράδιοΤΙ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΤΟ'ΛΕΓΑ.
- Α, όχι ράδιο, εγώ ακούω την playlist μου από το itunes. Αγόρασα καλώδιο και συνδέω το άιφον με το αμάξι και μου τα βάζ...
- Καλά καλά βάλε ό,τι θες τελείωνε
Το ρεπερτόριο περιείχε τα εξής αηδόνια: Keisha, Lady Gaga, Miley Cyrus (ανοίξτε τα παράθυρα να πηδήξω) και κάτι άλλες που δεν τις ξέρω. Βάλε και λίγο Michael Jackson (τα πρώτα χρόνια) και κάτι Κινέζες να νιαουρίζουν κλαίγοντας και εδώ είμαστε. Τέσσερις ώρες, ΤΕΣΣΕΡΙΣ, μέχρι τη ρημάδα τη Φιλαδέλφια αυτά άκουγα, κόντεψα να βγάλω καρκίνο στα τούμπανα, έκατσα και δίπλα στο ηχείο ο μαλάκας.
Αλλά σάπμως υπήρχε και θέση άνευ ηχείου? Το έχει φτιάξει ο Κινέζος το αμάξι και ακούγεται ο ήχος 3D σαράουντ και στέρεο και ξέρω γω. Διότι τέτοιες μουσικές, μόνο με ηχοδόνηση κρύσταλλο μπορεις να τις απολαύσεις και να εκτιμήσεις την τέχνη που έπλεξαν οι δημιουργοί καλλιτέχναι με τις μελωδίες τους.
Μα, τί μαλακίες λέω?
Αφού λοιπόν έχασα και τα τελευταία απομεινάρια σεβασμού που είχα για τον Κινέζο (το ξέρω ότι είμαι και εγώ άμουσος αλλά έχει και η αμουσία τα όριά της) φτάκαμε στη Φιλαδέλφια και ξεκίνησε το πανηγύρι.
Βρήκα στο ίντερνετ μερικά σουβλατζίδικα που οι φωτογραφίες δείχνανε καλό σουβλάκι και γύρο και τους ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ να σταματήσουμε δυο λεπτά να πάρω κανα βρώμικο. Α όόόόόόχι, οι Κινέζοι έχουν δει στην τηλεόραση το Philly Steak που είναι μια μαλακία σάντουιτς με μοσχάρι και έπρεπε οπωσδήποτε να πάμε στο πιο διάσημο μέρος που τα πουλάνε, να στηθούμε ΣΑΡΑΝΤΑ ΛΕΠΤΑ στον ήλιο και να απολαύσουμε την αηδία μετα ηλίασης πάνω στο παγκάκι δίπλα στους κάδους των σκουπιδιών. Γιατί έτσι είναι αυτά, αφού το έδειξε η τηλεόραση και το βάφτισε κουλ, θα το φάμε και ας είναι στα σκατά.
- Μανίτσες μου, εγώ δεν τρώω μοσχάρι, σεβαστείτε τις επιρροές της Ινδουιστικής κουλτούρας που μου επιβάλω επιτέλους!Τελικά το επιβάρυνα, την έφαγα τη μαλακία, χάλια ήταν, ούτε αυτούς τους πολυάρεσε αλλά δεν τομούσαν να μιλήσουν.
- Μα είναι διάσημο! Δεν πειράζει! It doesn't matter! (η αγαπημένη φράση της Κινέζας) Είναι λεπτοκομμένο το κρέας!
- Και τι μωρή, επειδή την κόψανε την αγελάδα φέτες έπαψε να είναι αγελάδα και έγινε γουρούνα? ΔΕΝ ΤΡΩΩ ΜΟΣΧΑΡΙ.
- Προχτές έφαγες.
- Άλλο προχτές, πήγαμε στην ελληνική ταβέρνα και ήθελα να φάω μουσακά. Λογαριασμό θα σου δώσω?
- Ε φάε και τώρα
- Ε όχι και να επιβαρύνω το κάρμα μου για ένα κωλοσάντουιτς!
- Για τον μουσακά το επιβάρυνες!
- ΑΛΛΟ Ο ΜΟΥΣΑΚΑΣ!!!!
- Άντε, πάμε τώρα για το γύρο να φάμε σαν άνθρωποι.Τελικά δεν πήγαμε. Αναγκάστηκα να το παίξω ευγενικός και πολιτισμένος και να σεβαστώ το γεγονός ότι ο Κινέζος οδηγεί άρα εγώ που αράζω γαλαρία σκασμός.
- Α όχι, αργήσαμε.
- ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ.
- Μα μας πήρε μία ώρα για το σάντουιτς.
- Έχω ένα χρόνο να φάω γύρο!
- Δεν προλαβαίνουμε.
- ΤΡΑΒΑ ΟΔΗΓΑ ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ ΤΩΡΑ!
4 εγκεφαλικές κακώσεις από το ρεπερτόριο που, αλας, βελτιώθηκε κιόλας, φτάσαμε στη Νέα Υόρκη και σταματήσαμε κάπου στο Νιου Τζέρσι βασικά, αλλά κοντά.
- Γιατί σταματήσαμε ρε παιδιά? Κατουριέστε?Μία ώρα, ΜΙΑ ΩΡΑ περιμέναμε έξω από το ζαχαροπλαστείο, από την οποία ώρα τα 20 λεπτά ήταν μέσα στη βροχή. Αγοράσαμε ομολογουμένως πολύ ωραία γλυκά (όχι καλύτερα από το οποιοδήποτα ζαχαροπλαστείο στην Ελλάδα) και αρκετά φτηνά (φτηνότερα από το τελευταία ζαχαροπλαστείο στην Ελλάδα) τα οποία και έφαγα ΟΛΑ. Αυτοί ίσα να βγάλουν φωτογραφίες και να πουν ότι ψώνισαν στο μαγαζί του τάδε ήθελαν.
- Όχι, είναι ένα πολύ διάσημο ζαχαροπλαστείο εδώ που ο ζαχαροπλάστης έχει εκπομπή στην τηλεόραση και είπαμε να σταματησουμε.
- ...
- Ο τάδε είναι, δεν τον ξέρεις?
- Όχι
- Μα πως γίνεται, είναι διάσημος.
- Δεν βλέπω τηλεόραση, καθυστερημένε.
- Μη με βρίζεις, σ'αρέσουν τα γλυκά!
- Εμένα μ'αρέσουν εσάς δεν σας αρέσουν! Γιατί σταματήσατε εδώ και όχι στο σουβλατζίδικό?? Γύρο τουλάχιστον τρώτε!
- Μα είναι διάσημο!
- Που στο λαιμό να σας κάτσουν ρε!
Φύγαμε και από κει και φτάσαμε κατα τις 10 το βράδυ σπίτια μας, επιτέλους. Λίγο πριν φτάσουμε θυμήθηκα ότι είχα πάρει το mp3 μαζί μου και άρχισα να κοπανάω το κεφάλι μου στο παράθυρο και να δαγκώνω τα κουτιά με τα γλυκά από τα νεύρα μου. Κάπου εκεί άρχισαν να μου έρχονται αυθόρμητα σκέψεις εμπνευσμένες από κάτι βιντεάκια στο γιουτούμπ που έχω δει, στα οποία η γρια-Μαρκάτου ρίχνει ευχές.
Από τις ρίζες των μαλλιών μου! Από τα είκοσί μου νύχια!
Δεν τους έχω μιλήσει καθόλου έκτοτε, ούτε καλημέρα. Ένα πράγμα τους είπα μόνο. Να μη μου απευθύνουν το λόγο εκτός και αν αυτό που έχουν να μου πουν είναι:
- Αμερικλάνε, θες πίτα με γύρο?
αυτη η υποβόσκουσα ερωτική διάθεσή σου προς την γκινέζα (ελπίζω) πρέπει επιτέλους να πάρει σάρκα και οστά. γιατί δεν της εξωμολογήσε τον έρωτά σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε,πάμε τωρα για γυρο,να φάμε σαν ανθρωποι!!!Αυτός εισαι,ρε,όχι ξενερωτα!!!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το βάλεις μότο στο μπλογκ σου!
Ε άμα πήγες και στου Carlo's...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς είνας κόντες ή έστω κοντ.Τώρα καταλαβαίνω γιατί με έβριζες τις προάλλες που έβαλα μάιλυ.Σου έχει δημιουργήσει φροιντική ψύχωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αγαπητέ μου αμερικλάνε πρέπει να είσαι ανοιχτός σε αυτά που μπορεί να σου φέρει η ζωή σου στο δρόμο σου και στην Κινεζοπαρέα σου
http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=zv6stsg2HP4
Την επομενη φορα, ξεκινα απο το τελος!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιπτοντως η ιστορια σου μου θυμισε τα οσα τραβηξα για να βγαλω βιζα για Ινδια, που ετρεχα 3 φορες στη Χαγη... ειδικα αυτο το "εκ των υστερων θυμηθηκα και μετα χτυπιομουνα απο τα νευρα" βρισκει μεγαλη εφαρμογη. Ισως κατσω να γραψω την ιστορια αν εχετε ορεξη για γκρινια :Ρ
πω πω! πώς κρατήθηκες και δε τους χτύπησες όταν σταμάτησαν για γλυκό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά, αν ημουν στη θεση σου τα χερια μου θα είχαν κανει σημαδι στο λαιμο του, σίγουρα!
χαχα
Miley Cirus...Θεέ μου! Ναυτία!
θα έρθω να συμφωνήσω με τον δόχτωρ απαράδεχτο. Διαβλέπω και γω μια "συμπάθεια" προς την κινέζα. Σου πετάει και κείνα τα μοιραία τα "doesn t matter", άλλο τόσο παθιάζεσαι εσύ. Τι γαίδαρο σε τάισε, τι μοσχάρι, τι γλυκά, χαλί να σε πατήσει έγινες. Στο τέλος της κράτησες και μουτράκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκάθαρα ερωτικό παιχνίδι.
έχω κατουρηθεί από τα γέλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήρε ρεζίλι των δωδεκανήσων, έφαγες δαμάσκηνα σε έντερα γαϊδουριού;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
τα έφαγες; έ; τα έφαγες;;;;;;;;;;;;
καλά θα με διώξουν από την πολυκατοικία που γελάω σαν τρελλή!
θέλω φωτογραφία των κινέζων που σε τάισαν αυτήν την αηδία!
Αρχιζει να με εκνευριζει η Κινέζα....
ΑπάντησηΔιαγραφήδε ξερω γιατι!!!!
Τι τραβάς άνθρωπέ μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς αντέχεις βρε Αμερικλάνε!
Απο τις ρίζες των μαλλιών μου απο τα είκοσί μου νύχια, εύχομαι νάρθεις στην πατρίδα και ν'απολαύσεις έναν ξεγυρισμένο γύρο μ'όλα!:)
Αχ πως σε λυπάμαι να ήξερες,άκου να λυσσάξεις, σήμερα εχω κρασοκατάσταση στο σπίτι με ντακο θαλασσινά, φούσκες πίνες στρείδια,και κότσι...τρως κότσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου βγάλω φώτο, έτσι για να πάρεις μάτι....
φιλιά..
αααα ξέχασα να πω ότι τον εκνευρισμό σου τον ένιωσα,καλά βρε 4 φορές έδωσες ώθηση στην ανάρτηση εδώ στον πανόπτη,τστστστσ τόσο εγωίσταρος να σε δούμε 4 φορές εεέλεος
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικα και ΑΛΛΟ Ο ΜΟΥΣΑΚΑΣ,δν το καταλαβαινουν αυτο,τα μοσχαρια..
ΑπάντησηΔιαγραφήδε σ'αφησαν τελικα τα καθικια να φας πιτογυρο ε?επιτηδες το κανανε.ειναι εκδικητικα πλασματα οι Ασιατες,γι αυτους η εκδικηση ειν αι μορφη τεχνης.
απο τις ριζες των μαλλιων σου,απο τα 20 σου νυχια κ απο τα 4 σου δοντια (αν συνεχισεις να τρως ολα τα γλυκα)
ηταν οντως δαμασκηνα σε εντερο γαιδουριου η τπτ ακομα χειροτερο κ δε στο ειπανε(για κινεζικη κουζινα μιλαμε),πχ ορχεις γαιδουριου σε φλουδα δαμασκηνου?
α,κ δν ειναι Keisha,ειναι Ke-dollar sign-ha
Θα το πάρω από την αρχή το κείμενε, αμερικλανε μου, για να κάνω ένα σχόλιο, της προκοπής οκ μάνα μου; Ready ? Ok go!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα ενοχλείτε ο σκιστοματης με το ξυπνητήρι ας σηκωθεί να το κλείσει μονός του μάνα μου, δηλαδή τι περιμένει εσένα; Τόσο τεμπέλης είναι; Αν και πάω στοίχημα ότι το 25 ντους το κάνει επίτηδες για να σου σπάσει τα νεύρα, και να αργοπορήσεις εσύ, και μετά να ρίξει το φταίξιμο πάνω σου. (ναι τέτοια κακιστρω είναι, και πάω και στοίχημα) και βεβαία δεν πρόλαβες να κανείς καφέ, γιατί το 1 λεπτό του καφέ θα τους αργοπορούσε και όχι ο τσιντσαντσον που έκανε ΜΙΣΗ ΩΡΑ μπάνιο!!!
Να υποθέσω τελικά τον ύπνο δεν τον πήρες;!! Είσαι τυχερός που δεν άκουγες Jonas Brothers χαχαχαχαχαχα ( το παράκανα;)!!
Τι λες μωρη ποζερι γαμω το φελεκι μου γαμω!! (σορρυ για το βρισίδι μάνα μου, αλλά άμα ακούω τέτοια τα παίρνω κομμάτι κρανίο η πορτοκαλομαλλα και έχω και δικιο!! χανω κάθε σεβασμό ως γυναικά, αλλά δεν πειράζει!) Άλλο ο Μουσακάς μωρη και άλλο η μαλάκια που ήθελες να φας μονό και μονό για να πεις ότι έφαγες!! Μουσακάς είναι ασύγκριτο φαγάκι μωρη που δεν ξέρεις να φας, γαμω τα ρύζια που σε ταΐζανε!!! Αχ εντάξει συνηλθα!! Το ότι σταματήσανε σε ζαχαροπλαστείο ενώ δεν φάγανε γλυκό αυτό τα λέει ΟΛΑ!! Τι να πεις?
Αμάν και συ δεν έψαξες καθόλου τις τσέπες σου , σε όλη την διαδρομή; Μήπως το μυαλό σου ήταν στην Κινέζα; Έλα τώρα ομόλογα το!! : P
Σου χρωστάνε 5 γύρους με από όλα , την επόμενη φορά που θα μιλήσουν, + αλλά 5 πληρωμένα εννοείται από αυτούς ! και με μπόλικο τζατζίκι άντε για να μην τα πάρω κρανίο!!!
Ξερώ σχόλιο σεντόνι, αλλά τι να κάνουμε μάνα μου, έπρεπε να τα πω.. συμπαθα με
@Δρ. ΑπαράδεΧτος: Αμάν πια με την Κινέζα θα μου το βγάλετε το όνομα στο τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφή@VAD: Γύρο, φέτα, μουσακά, δεν ξέρω τι να πρωτοβάλω για μότο!
@Ινβίκτους: Τον ξέρεις? Μόνο εγώ δεν τον ήξερα τελικά? Τι νια πιάσει μωρέ ο κάρλος μπροστά στο κάραβελ στην πάτρα...
@περσέας: Μπα βλέπω έγινες κεφαλαίος? Δεν έχω κινεζοπαρέες, τις έκοψα!
@Ύβρις: Ναι αμέ, η γκρίνια είναι το φαγητό μου!
@Marionastro: Είμαι κατά της βίας αλλά να σου πω μια επιθυμία να τους κλάσω μέσα στο αμάξι την είχα. Την επόμενη φορά μαι πρίσιους
@NamNaira: Χαχαχαχαχαχα τα έχεις καταλάβει όλα εσύ! Δεν ισχύει λέμε, και κρύβε λόγια γιατί θα με βάλεις σε μπελά!
@Ρία: Ναι, είμαι ρεζίλης, έφαγα δαμάσκηνα με έντερο γαϊδουριού... Θες να σου στείλω λίγα?
@Κούλα: Έλα μάνα μου, ηρέμησε, αηδίες του δόχτωρα είναι μονο!
@kariatida: Από το στόμα σου και στης ολυμπιακής τ'αφτι!!!
@ΦΟΥΛΗ: Βρε συ, είναι που άλλεξε το μπλογκ και κάθε φορά που έκανα μια αλλαγή μου την έκανε διπλή! Ο ΤΤ φταίει!
@Δεμαν: Όχι ρε, ήταν μέγεθος δαμάσκηνο, τόσο μικρά τα έχουν τα γαϊδούρια πια? Αλλά θα μου πεις, για κινέζικα γαϊδούρια μιλάμε...
@Siren: χαχαχαχαχα τι σεντόνι καλέ εδώ μιλάμε για καραβόπανο που σκεπάζουν τις νταλίκες! Ωραία τα λες όλα εκτός από το προτελευταίο, ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΚΙΝΕΖΑ και το mp3 ήταν στην τσάντα πίσω από το λάπτοπ σφινομένο!