Οι λέξεις "αναίσθητο" και "γαϊδούρι" έχουν χρησιμοποιηθεί άπειρες φορές για να με περιγράψουν. Αν και πάντα διαφωνούσα και το έδειχνα με έντονες εκφράσεις, κινήσεις χεριών και μερικές φορές εκτοξεύσεις αντικειμένων, σήμερα οφείλω να ομολογήσω ότι δίκιο είχαν τελικά. Είμαι ένα αναίσθητο γαϊδούρι.
Δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι για τον συνάθρωπο, είναι ότι δεν με συγκινεί ο πόνος των άλλων, με πιάνεις? Δε πα να μου πεις ότι σου έτυχαν όλα τα δεινά του κόσμου? αν δεν είσαι δικός μου άνθρωπος βασικά χέστηκα. Όχι, όχι λάθος έκφραση. Δε χέστηκα γιατί αν μπορώ φυσικά και θα βοηθήσω. Απλά να, δε νιώθω συμπόνια εύκολα, δεν νιώθω λύπη για τον άλλο, δεν ζω το δράμα του ρε παιδί μου. Ψέματα να πω? Αφου δεν το ζω!
Γι'αυτό πρέπει να με λέει η μάνα μου από μικρό γαϊδούρι, να θυμηθώ να τη ρωτήσω αύριο. Ε μα δεν φταίω εγώ, δεν έκατσε ποτέ να μου εξηγήσει ότι όταν πάσχει ο συνάθρωπος πρέπει να πονώ κι'εγώ αλλιώς δεν είμαι καλός άνθρωπος!
Έχω εδώ στο υπόγειο καμια 20ρια αρουραίους και τους κάνω πειράματα. Δεν έκατσα ποτέ να σκεφτώ πο πο το καημένο τι τραβάει, γιατί μεταξύ μας χέστηκα. Πιο πολύ λυπόμουν εμένα που περνάω τα νιάτα μου στην υπόγα με τα τρωκτικά. Προσφάτως όμως συντάχθηκε νέα επιτροπή στο Πανεπιστήμιο με σκοπό να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των πειραματόζωων, και να παρέχει τρόπους ψωχαγωγίας για τα τρωκτικά. Με βάλανε κι εμένα στην επιτροπή σαν εκπρόσωπο των γουρουνιών, των αρουραίων και των ινδικών χοιριδίων. Διότι σου λέει ΤΕΤΟΙΑ συμπόνια που αναβλύζει το άτομο, κρίμα να πάει χαμένη. Αρχικά σκέφτηκα, τι μαλακίες είναι αυτές μάνα μου? Χρόνο για χάσιμο έχουμε?
Δεν είναι έτσι όμως! Μετά από δύο χρόνια συνειδητοποίησα ότι ο αρουραίος κάθεται μέσα σε ένα πλαστικό κουτί όλη μέρα με λίγο πριονίδι στον πάτο, φαΐ και νερό. Την Κυριακή που λόγω τυφώνα δεν είχα ίντερνετ και ήμουν όλη μέρα μέσα κλεισμένος κόντεψα να πάθω ασφυξία και μου ήρθε ξαφνικά ότι έτσι και χειρότερα αισθάνονται τα ποντίκια όλη μέρα, κάθε μέρα! Δεν είναι έντομα, είναι θηλαστικά πανέξυπνα που βαριούνται κι'αυτά, γι'αυτό μερικές φορές τα βρίσκω τ'ανάσκελα να κοιτάνε το πλαστικό ταβάνι.
Με έπιασε άγχος όλο το βράδυ σκεφτόμουν τους αρουραίους και τι να κάνουν τώρα στα κουτιά τους και τη Δευτέρα πρωί πρωί (για μένα) πήγα στο υπόγειο και τους έβγαλα όλους έναν έναν έξω να τους παίξω. Και τους δικούς μου και της Κινέζας, τους έσπρωχνα έτσι αλλιώς μπας και ξεβαρεθούν. Χτες που έκανα πείραμα σε έναν ένιωσα πιο πολύ λύπη απ'ότι έχω νιώσει για άνθρωπο. Είμαι μεγάλο γαϊδούρι τελικά.
Τους πήρα κάτι ζελεδάκια να τους ταϊζω, τους αρέσει να ξεχωρίζουν τα χρώματα και μετά να τα τρώνε με τη σειρά. Επίσης παραγγείλαμε κουτιά για να κρύβονται, χαρτιά για να σκίζουν, ξύλα για να μασουλάνε και άχυρο για να το ψάχνουν ανάμεσα στο πριονίδια και να το τρώνε. Μαλακιούλες για να μην βαριούνται τη ζωή τους.
Άντε Αμερικλάνε, και εις ανώτερα. Κάποια μέρα θα λυπηθείς και καναν άνθρωπο, που θα πάει.
Δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι για τον συνάθρωπο, είναι ότι δεν με συγκινεί ο πόνος των άλλων, με πιάνεις? Δε πα να μου πεις ότι σου έτυχαν όλα τα δεινά του κόσμου? αν δεν είσαι δικός μου άνθρωπος βασικά χέστηκα. Όχι, όχι λάθος έκφραση. Δε χέστηκα γιατί αν μπορώ φυσικά και θα βοηθήσω. Απλά να, δε νιώθω συμπόνια εύκολα, δεν νιώθω λύπη για τον άλλο, δεν ζω το δράμα του ρε παιδί μου. Ψέματα να πω? Αφου δεν το ζω!
Γι'αυτό πρέπει να με λέει η μάνα μου από μικρό γαϊδούρι, να θυμηθώ να τη ρωτήσω αύριο. Ε μα δεν φταίω εγώ, δεν έκατσε ποτέ να μου εξηγήσει ότι όταν πάσχει ο συνάθρωπος πρέπει να πονώ κι'εγώ αλλιώς δεν είμαι καλός άνθρωπος!
Έχω εδώ στο υπόγειο καμια 20ρια αρουραίους και τους κάνω πειράματα. Δεν έκατσα ποτέ να σκεφτώ πο πο το καημένο τι τραβάει, γιατί μεταξύ μας χέστηκα. Πιο πολύ λυπόμουν εμένα που περνάω τα νιάτα μου στην υπόγα με τα τρωκτικά. Προσφάτως όμως συντάχθηκε νέα επιτροπή στο Πανεπιστήμιο με σκοπό να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των πειραματόζωων, και να παρέχει τρόπους ψωχαγωγίας για τα τρωκτικά. Με βάλανε κι εμένα στην επιτροπή σαν εκπρόσωπο των γουρουνιών, των αρουραίων και των ινδικών χοιριδίων. Διότι σου λέει ΤΕΤΟΙΑ συμπόνια που αναβλύζει το άτομο, κρίμα να πάει χαμένη. Αρχικά σκέφτηκα, τι μαλακίες είναι αυτές μάνα μου? Χρόνο για χάσιμο έχουμε?
Δεν είναι έτσι όμως! Μετά από δύο χρόνια συνειδητοποίησα ότι ο αρουραίος κάθεται μέσα σε ένα πλαστικό κουτί όλη μέρα με λίγο πριονίδι στον πάτο, φαΐ και νερό. Την Κυριακή που λόγω τυφώνα δεν είχα ίντερνετ και ήμουν όλη μέρα μέσα κλεισμένος κόντεψα να πάθω ασφυξία και μου ήρθε ξαφνικά ότι έτσι και χειρότερα αισθάνονται τα ποντίκια όλη μέρα, κάθε μέρα! Δεν είναι έντομα, είναι θηλαστικά πανέξυπνα που βαριούνται κι'αυτά, γι'αυτό μερικές φορές τα βρίσκω τ'ανάσκελα να κοιτάνε το πλαστικό ταβάνι.
Με έπιασε άγχος όλο το βράδυ σκεφτόμουν τους αρουραίους και τι να κάνουν τώρα στα κουτιά τους και τη Δευτέρα πρωί πρωί (για μένα) πήγα στο υπόγειο και τους έβγαλα όλους έναν έναν έξω να τους παίξω. Και τους δικούς μου και της Κινέζας, τους έσπρωχνα έτσι αλλιώς μπας και ξεβαρεθούν. Χτες που έκανα πείραμα σε έναν ένιωσα πιο πολύ λύπη απ'ότι έχω νιώσει για άνθρωπο. Είμαι μεγάλο γαϊδούρι τελικά.
Τους πήρα κάτι ζελεδάκια να τους ταϊζω, τους αρέσει να ξεχωρίζουν τα χρώματα και μετά να τα τρώνε με τη σειρά. Επίσης παραγγείλαμε κουτιά για να κρύβονται, χαρτιά για να σκίζουν, ξύλα για να μασουλάνε και άχυρο για να το ψάχνουν ανάμεσα στο πριονίδια και να το τρώνε. Μαλακιούλες για να μην βαριούνται τη ζωή τους.
Άντε Αμερικλάνε, και εις ανώτερα. Κάποια μέρα θα λυπηθείς και καναν άνθρωπο, που θα πάει.
σνιφ... με συγκίνησες γμτ!
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε, εδώ είναι ήδη Σεπτέμβρης, καλό μήνα dear :-)
τα γουρούνια πάντως μην τ λυπηθείς ποτέ γιατί κάνουν και γαμώ τα μπέικον!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήείδες... δεν είσαι και τόσο γαϊδούρι τελικά! το παλεύεις το θέμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πιάσει τσουνάμι και ξανακλειστείς μέσα σαν ποντίκι, θυμήσου και κανένα παιδάκι που πεινάει. Και τάισέ το με ένα κλικ. Γαιδούρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήγια βάλε θερμόμετρο, να σε ακροαστεί κανένας γιατρός γιατί μάλλον δεν είσαι καλά! τόσα χρόνια αναισθησίας και ξαφνικά λυπάσαι τον αρουραίο που αν τον έβλεπες στο σπίτι σου θα καλούσες τον εξολοθρευτή, πιο πολύ για γρίπη μου κάνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να σχολιάσω και είμαι σίγουρος ότι θα φόραγες το καλύτερο μειδίαμά σου μ' αυτά που θα έγραφα , αλλά τόση αντίδραση που θα σήκωνα δε θα ανεχόταν , εύγε Αμερικλανάρα μου και Αγάπη Βαρδίνο όταν με το καλό γυρίσεις :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε πάντως λέγαμε , "πατόοοοοφτυαρο στα μούτρα που θα σας λυπηθούμε κιόλας" (ισχύει από μονοκύτταρους μέχρι θηλαστικά ) .
Φιλάρες και καλό σου απόγευμα ^^
Καλά ρε είσαι online και δεν σε βλέπω στο μσν? Άντε μπες να με μορφώσεις περι μέταλ χαχαχαχαχ
ΑπάντησηΔιαγραφήπάω να με δει κανένας γιατρός(κατα προτίμηση να μην είναι αμερικλάνος) δε νιώθω καθόλου καλά....έχω παραισθήσεις.... χαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήκατά βάθος δηλαδή(αλλά δεν παίρνω και όρκο) είσαι καλός(καλά το παίρνω πίσω) άνθρωπος(ε;)
Το θέμα είναι ότι πολλών ανθρώπων δεν τους αξίζει συμπόνοια ρε. Ενώ τα ζώα τι μας έκαναν για να μην τα λυπόμαστε; Σαμπώς και μπορούν να κάνουν κάτι να γλυτώσουν από μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς δεν μπορώ να το πιστέψω ότι έχεις αποκτήσει τέτοια οικειότητα με αρουραίους. Δε σου κρύβω ότι, πολλές φορές, διαβάζοντας τα κείμενά σου βάζω με το μυαλό μου στη θέση τους σκιουράκια για να μου ρθει πιο λάιτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπειτα, αράζουν ανάσκελα και ατενίζουν το ταβάνι? Μου δίνεις κάποιες πτυχές για αυτά τα θηλαστικά που δεν θα τις φανταζόμουν ποτέ.
Ελπίζω μια μέρα να πεις την φράση "μετά τους αρουραίους, άρχισα να συμπονώ και τους ανθρώπους"!
κόψε τες μίξες και τις λύπες γιατί δεν βλέπω καλά τα πειράματά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαμερικλάνος
ΑπάντησηΔιαγραφήο φαρμακοτρίφτης που αγάπησε του αρουραίους και σιχάθηκε τους γκινέζους...
έτσι θα γράφει η βικιπαίδεια κάποτε, στο λίμα αμερικλάνος.
τιμή μου που σε γνώρισα πριν γίνεις διάσημος....
Κατάφερες να αγχώσεις κι εμένα... τώρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα, Αμερικλάνε! Χαίρομαι που ο τυφώνας έφυγε και είσαι καλά!!!
Τι γλυκό παιδί που είσαι... Έβγαλες τους αρουραίους για να παίξετε;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ακούς τι λένε για την αναισθησία και τα γαϊδούρια. Υπάρχουν πολλοί γύρω μας που διατυμπανίζουν την πονοψυχία τους και είναι έτοιμοι να σκοτώσουν τη μάνα τους για λίγα ευρώ ή ντόλαρς.
Ρε μάνα μου αφού είσαι ευαίσθητος στο βάθος γιατί δεν το παραδέχεσαι να ησυχάσεις και συ και μεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι κάνει η Irene ...όχι που την έλεγες και γιαλαντζί!
@Ουφ!: Καλό μήνα και σε σένα, συγκινημένο ντίαρ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μάλερ: Δεν τρώω μπέικον, προτιμώ ψαρονέφρι μπριζόλες και παϊδάκια!
@Μανταρίνι: Το παλεύω ναι! Γαϊδούρι με βλέψεις για βελτίωση χαχαχ
@Αστακούλω: Έχεις δίκιο, αντί να σκέφτομαι τα παιδιά που πεινάνε και τους τραυματίες από τον τυφώνα, σκεφτόμουν τα τρωκτικά. Αισχύνομαι.
@Ρία: Δεν έχει δίκιο, είναι χαριτωμένα και πολλοί τα έχουν σαν κατοικίδια!!
@περσέας: Βρε είμαι γλυκούλης εγώ, όλοι (δεν) το λένε!
@Τουίστεντ: Σωστό αυτό, εσύ θα έκανες καλή παρέα με τη μάνα μου χαχαχαχαχ
@ΝanNaira: Θα κάνω φωτοανάρτηση με τους αρουραίους και θα δεις τι γκυκούλια που είναι άμα θέλουν!
@Μάνα: Ναι ρε γαμώτο, κολλήσαμε!
@δόΧτωρ: Ε άντε φτιάξε μου σελίδα στη βικιπέδια!
@Σταυρούλα: Έρχεται άλλος λέει!
@AnD: Έτσι είναι, στα λόγια ξέω κιεγώ να είμαι πάτερ παήσιος!
@Έλενα: Το παραδαίχομαι μανα μου, να ορίστε, είμαι ευαίσθητος κατα βάθος! Άλλος ένας τυφώνας και θα γίνω βασιλάκης καήλας!