Υπνοβατώ και πάω, πάω, πάω.

Πάω, πάω αλλά πού πάω? Ή μάλλον, που πήγαινα? Δεν θα μάθω ποτέ και ας όψονται τα κωλόνερα!

Σε μπέρδεψα Σταυρούλα? Χα χα, αυτό ήθελα, να ανοίξω την ανάρτηση με μπέρδεμα κατάσταση, κάτι σαν αυτές τις κουλτουριάρικες ταινίες που ξενικάς να δεις και δεν καταλαβαίνεις Χριστό για κανα δεκάλεπτο.

Το Μάτριξ πχ. Έχω πει να το δω 234 φορές, αλλά καμία δεν έκατσε. Δεν μπορώ, εκνευρίζομαι που δεν καταλαβαίνω από το πρώτο λεπτό τι γίνεται και το κλείνω.

Το ίδιο παθαίνω και με τα βιβλία. Όταν ξεκινάω ένα βιβλίο και δεν με μπάζει στο θέμα, την κατάσταση, το σκηνικό βρε αδερφέ από την πρώτη σελίδα, εκνευρίζομαι. Πολλές φορές μάλιστα αφού διαβάσω το μισό, πάω στην αρχή και ξαναδιαβάζω τις πρώτες σελίδες. Γι'αυτό και γενικά προτιμώ σειρές βιβλίων, ώστε να ξέρω ρε παιδί μου τι παίζει πριν καν το ανοίξω. Στο Χάρι Πότερ πχ, όσο άκυρα και να το ξεκίναγε το τελευταίο βιβλίο, εγώ θα έπιανα το νόημα με τη μία.

Τώρα που το θυμήθηκα, έχω αφήσει στη μέση τουλάχιστον πέντε σειρές βιβλίων και κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορώ να συνεχίσω το ίδιο τροπάρι, να διαβάζω ό,τι μου κατέβει και να αφήνω τις σειρές στην τύχη τους.

Δεν θυμάμαι, σου έχω πει ότι εδώ χάμω μπορεί να μην έχουν φέτα και πιτόγυρα αλλά έχουν βιβλιοθήκες? Σταυρούλα? Ε Σταυρούλα! Μιλάω! Θα έρθει και η υπνοβασία αργότερα, άσε με τώρα που μου'ρθε να πω για τις βιβλιοθήκες, μην κοιμάσαι!

Ναι, έχει βιβλιοθήκες. Αλλά όταν λέω έχει, εννοώ ΕΧΕΙ. Όχι μια βιβλιοθήκη ανα 200.000 άτομα, αλλά μια ανα 5.000. Το κάθε κωλοχώρι (σαν αυτό που είμαι) έχει τη δικιά του, και η κάθε κωλόπολη (μέγεθος Αργινίου και αν) έχει τρεις τέσσερις. Τζάμπα βιβλία, ταινίες κλπ κλπ. Πολύ καλό σύστημα, από τότε που ήρθα και το ανακάλυψα έχω ξεσκιστεί να διαβάζω.

Θέλω να ξεκινήσω κλασικά, διάβασα ένα δύο αλλά δεν το συνέχισα. Με έχουν πιάσει τα παιδικά από τα ούμπαλα και δεν μπορώ να ξεκολλήσω.

Μέχρι και το Μάγο του Οζ διαβάζω!

Υπνοβατώ, που λές, Σταυρούλα. Σηκώνομαι από το κρεβάτι, κύριος, κάνω τα δικά μου και πάλι πίσω. Συνήθως δεν θυμάμαι τίποτα αλλά το καταλαβαίνω από το περιβάλλον. Τις προάλλες πχ ξύπνησα και είχα δίπλα μου 7 ποτήρια με νερό γεμάτα. Τώρα 7 φορές σηκώθηκα και έφερα νερό, ή μία φορά και γέμισα 7 ποτήρια, δεν ξέρω.

Θα σε γελάσω.

Κάνω και τα κλασικά με το ξυπνητήρι, το βάζω στο άλλο δωμάτιο, τσιρίζει, σηκώνομαι, το σβήνω και επιστρέφω κανονικά στο κρεβάτι χωρίς να το θυμάμαι καν. Αυτό βέβαια έχει ψιλοπάψει διότι πλέον ξυπνάω εύκολα.

Γηρατιά?

Τα καλά όμως τα έκανα παλιά, στο λύκειο. Το τι φρίκη έχει φάει η φουκαριάρα η μάνα μου δεν περιγράφεται.

Ένα βράδυ, λέει, σηκώθηκα, πήγα χώθηκα κάτω από το γραφείο μου και άρχισα να φωνάζω "πες του να φύγει! να φύγει! τώρα!!!". Δεν ξέρω σε ποιον αναφερόμουν, μιας και δεν το θυμάμαι το περιστατικό, αλλά η μάνα μου νομίζει ότι έλεγα για τον αδερφό μου.

Πράγμα όχι και τόσο παράξενο.

Η πιο χοντρή φάση όμως έγινε άλλη βραδιά. Σηκώνομαι που λες ο μάγκας, ανοίγω την μπαλκονόπορτα, βγαίνω έξω και φεύγω. Μέναμε σε ισόγειο. Αυτό το κομμάτι δεν το θυμάμαι. Αλλά σε κάποια φάση πάτησα σε κάτι παγωμένα λασπόνερα και από εκεί και πέρα θυμάμαι. Ξύπνιο ακριβώς δε με λες, αλλά τουλάχιστον θυμάμαι τι έκανα. Έκανα το γύρο του σπιτιού, πάω στην εξώπορτα και χτυπάω κουδούνι. 4 το πρωί τώρα αυτά. Έρχεται η άμοιρη η μάνα, ανοίγει, παθαίνει 4 εγκεφαλικά, κάτι με ρωτούσε που ήμουν τι σκατά κάνω κλπ, εγώ της γνέφω να κάνει ησυχία, βγάζω τις λασπομένες κάλτσες, τις πετάω στο πάτωμα και πάω στο κρεβάτι.

Μιλάμε για τον ορισμό του τζέντλεμαν.

Το πρωί ξυπνάω και αρχικά δεν θυμόμουν τίποτα. Βλέπω μπροστά στην μπαλκονόπορτα τέσσερις καρέκλες η μία πάνω στην άλλη σε ζευγάρια και τα παίρνω, αρχίζω να φωνάζω τι σκατά κάνουν πάλι στο δωμάτιό μου όσο κοιμάμαι. Έρχεται η μάνα μου, με βρίζει, με βρίζει, με μπινελικώνει, στο τέλος με ενημέρωσε και για το λόγο και τότε θυμήθηκα.

Γαμώτο, αν δεν ήταν τα κωλόνερα ένας θεός ξέρει που θα πήγαινα. Πολύ θα ήθελα να το μάθω αυτό.

Λίγους μήνες μετά όταν πήγα στην Πάτρα να σπουδάσω, ψάχναμε σπίτι. Βρήκαμε ένα του κώλου τρίτος όροφος. Να φωνάζει η μάνα μου να ωρύεται ότι δεν υπαρχει περίπτωση να μείνω σε τρίτο όροφο με μπαλκόνι, γιατί είμαι ικανός να σηκωθώ τη νύχτα να πηδήξω!

Ρεζίλι!!!!!

Τώρα το ξέρεις. Ήθελα να το βάλω στα 7 μυστικά αλλά αυτό το θέμα σηκώνει δική του ανάρτηση.

Υπνοβασία είναι αυτή.

Α, και που'σαι, μην ξεχάσεις τον διαγωνισμό. Δωράκι από την Αμερική μιλάμε για ευκαιρία ζωής, δεν το συζητώ.