Ράδιο Πουτάνα Απλήρωτη

Όταν κάποιος άνθρωπος προσπαθεί να μου σπάσει τα νεύρα, το καταλαβαίνω. Είναι στη φύση μας άλλωστε να σπάμε αρχίδια, ιστορικά αποδεδειγμένο τώρα αυτό. Δεν με πειράζει. Θες να μου σπάσεις τα μπαλάκια? Θα φροντίσω να σκάσουν στη μούρη σου. Όλα καλά.

Όταν κάποιο ζώο προσπαθεί να μου σπάσει τα νεύρα, το καταλαβαίνω. Ζώο είναι, δεν ξέρει τι κάνει. Πάρε για παράδειγμα τις γουρούνες μου. Η μία, η Ναταλία, σιχαίνεται να τη σηκώνουν. Αρχίζει να τρέμει και να τσιρίζει λες και τη βιάζουν. Τα τύμπανα κόντεψε να μου σπάσει μια φορά αλλά δεν πειράζει. Ζώο είναι, δεν καταλαβαίνει. Το ίδιο και η άλλη η γουρούνα, η Πέγκυ. Αυτή δεν έχει πρόβλημα να την σηκώνεις αρκεί να της δώσεις κάτι να φάει. Αν κάτι τύχει και αργήσεις να της δώσεις μήλο, αρχίζει να κλωτσάει. Είναι μποντιμπιλτνερού. Το τι μελανιές μου έχει κάνει δεν περιγράφεται. Αλλά δεν πειράζει. Ζώο είναι.

Το να μου προσπαθεί να μου σπάσει τα νεύρα η τύχη μου η ανισόρροπη το καταλαβαίνω. Όταν την προκαλείς, θα σε γαμήσει. Και καλά θα σου κάνει, αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της. Δεν με πειράζει. Με κρατάει σε επαγρύπνηση, καλό μου κάνει. Άστη να προσπαθεί να μου σπάει τα νεύρα.

Αλλά.

Το να προσπαθεί να μου σπάει τα νεύρα το ίδιο μου το αυτοκίνητο, όχι, δεν το καταλαβαίνω. Έχω μιλήσει και στο παρελθόν για αυτό το πράμα που χάρην αστεϊσμού αποκαλώ αμάξι εδώ και εδώ.

Δεν με πειράζουν τα μηχανικά προβλήματα, nefelokokkugia, τα έχω αποδεχτεί προ πολλού αυτά. Τι σκατά, αμάξι του 96 τι άλλο θες δηλαδή. Με πάει από εδώ χάμω μέχρι εκεί χάμω και πίσω. Και για να είμαι και τελείως ειλικρινής, δεν μου έχει προκαλέσει και ΠΑΡΑ πολλά προβλήματα. Το ψυγείο άλλαξα, η εξάτμιση η μισή έπεσε στο δρόμο μια φορά και την άλλαξα, το σασί αριστερά ξεκόλλησε, τέτοια. Απλά πράγματα.

Όχι όμως, αυτό το άλλο που κάνει δεν το δέχομαι. Το ράδιο. Δεν έχει σιντι, μόνο ράδιο και κασέτες. Δεν με πειράζει καθόλου η έλλειψη σιντι, μια χαρά με βολεύει το ράδιο. ΟΤΑΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ. Δεν δουλεύει πάντα. Κάτι πρόβλημα έχουν τα καλώδια και οι συνδέσεις μάλλον και συνήθως δεν ακούγεται τίποτα. Ανάλογα με τις κινήσεις του αμαξιού και (πιθανολογώ) τον καιρό, αποφασίζει αν θα δουλέψει ή (συνήθως) όχι.

Ξέρεις τι είναι όμως, να οδηγείς αμέριμνος μέσα στη φύση, να απολαμβάνεις το τοπίο, τα δέντρα, τα ζώα, όλα ωραία και ρόδινα και ξαφνικά να αποφασίζει το ΓΑΜΗΜΕΝΟ να φωνάζει στη διαπασών (γενικά στο αμάξι στο φουλ είναι η μουσική - όταν δουλεύει)? 

Και δεν είναι μόνο ότι ξεκινάνε ξαφνικά τα τραγούδια, nefelokokkugia, όχι. Είναι ότι πριν το τραγούδι κάνει ΜΠΑΜ. Σαν να μου λέει κλάσε τον λεβιέ τώρα ΜΑΛΑΚΑ. Μια φορά το οδηγούσε μια φίλη μου που δεν ήξερε η κοπέλα και ξαφνικά από κατάσταση νιρβάνα μέσα στο αμάξι γίναμε κατάσταση πουτάνα απλήρωτη και κοντέψαμε να στουκάρουμε με έναν γέρο.

Επίσης. Το χειρότερο που κάνει ποιο είναι ξέρεις? Ξεκινάει να δουλεύει στις χειρότερες ώρες ΠΑΝΤΑ. Οδηγώ για παράδειγμα μια ώρα να πάω κάπου, ΟΚ? Μούγγα το ράδιο. Ουδέν σημείο ζωής. Και μόλις φτάσω, δύο λεπτά πριν παρκάρω λέμε, ξεκινάει! Και όχι μόνο αυτό! Βάζει και το αγαπημένο μου τραγούδι (από αυτά που ακούγονται στο ράδιο και ανάλογα την εποχή) το οποίο είναι στο τέλος του! ΤΟ ΓΑΜΑΣ Η ΔΕΝ ΤΟ ΓΑΜΑΣ ΤΩΡΑ.

Αυτά δεν τα κάνει μόνο σε μεγάλες αποστάσεις, όχι, τα κάνει και σε κοντινές. Σήμερα για παράδειγμα αποφάσισε να ξυπνήσει μετά από μέρες ξεκούρασης και απεργίας. Που όμως? Με το που μπήκα στο γκαράζ! Δηλαδή σταματάω το αμάξι να χτυπήσω κάρτα, ξεκινάω και ΝΑ ως εκ θαύματος ξεκινάει το τραλαλα. Το οποίο διαρκεί μόνο τρία δευτερόλεπτα γιατί αμέσως μετά χάνεται το σήμα. Δεν έχω σήμα καμπάνα μέσα στο γκαράζ, τι να κάνω.

Αν συνεχίσει έτσι θα αναγκαστώ να το ανοίξω και να βρω ποια γαμημένα καλώδια δεν χαριεντίζονται όπως θα'πρεπε.

Στο μεταξύ, πάρε και το αγαπημένο μου τραγούδι (όχι γιατί μου έμεινε απωθημένο με το γαμημένο):