Αυγά μπακαλιάρου

Νομίζω στο έχω πει και στο παρελθόν, πρόσφατα εννοώ, ότι μ'αρέσουν τα αυγά ψαριών. Όχι χαβιάρια και μαλακίες, απλά πράματα. Ταραμοσαλάτα, αυγά ρέγγας και αυγά μπακαλιάρου σε σωληνάριο συγκεκριμένα.

Και να φανταστείς ρε mahler ότι γενικά δεν το τρώω το ψάρι. Άντε κανα fishstick, κονσέρβα τόνο, καλαμάρι τηγανιτό, γαριδάκι συμιακό, ρέγγες καπνιστές, τέτοια. Δεν μπορώ την μπόχα, την ψαρίλα, με πιάνει αναγούλα. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να φάω σούσι αλλά το γαμημένο δεν λέει να κατέβει, το φτήνω. Δεν είναι μόνο η γεύση, είναι και η υφή. Αηδία.

Κάτσε να έρθω στο θέμα σιγά σιγά. Αυγά μπακαλιάρου σε σωληνάριο στυλ οδοντόκρεμα. Τα ξέρεις? Η μάρκα που έχουμε στην Ελλάδα νομίζω Primula λέγεται. Κάτι σαν ταραμοσαλάτα, αλλά με πατάτα και πολύ -ΠΟΛΥ- αλάτι. Μιλάμε για λύσσα.

Σκύλες της λύσσας.

Τα λατρεύω. Δώσε μου ψωμί και ένα σωληνάριο και άσε με ήσυχο λέμε. Για να καταλάβεις, όταν τελειώνει το ανοίγω να φάω ό,τι έχει στα τοιχώματα.

Τέτοια ανωμαλία.

Πολλοί το σιχαίνονται το συγκεκριμένο παρασκεύασμα, και ομολογώ ότι τους καταλαβαίνω. Και εγώ δηλαδή με εκπλήσσω που μ'αρέσει τόσο, δεδομένου του πόσο σιχαίνομαι τα περισσότερα ψαρικά.

Μάλλον θα το έτρωγε η μάνα μου όσο θήλαζα.

Όπως και να'χει, μ'αρέσει αυτό το σωληνάριο και είναι από τα πράγματα που μου έχουν λείψει πραγματικά. Γύρο πες πάει στο διάολο κάτι κάνω. Φέτα ξέθαψα ένα μέρος που πουλάει φέτα μεγβάλ, βρήκα και ένα άλλο με γιαούρτια φάγε, σαλάμια βρήκα πολωνέζικα καλύτερα από τα ελληνικά (σόρρυ πατρίδα αλλά το σωστό και το δίκαιο να λέγονται).

Η ταραμοσαλάτα, τα αυγά ρέγγας και το σωληνάριο μένουν. Και βρήκα πριν μερικές βδομάδες σωληνάρια εισαγώμενα από Σουηδία και Νορβηγία σε μία ιστοσελία. Παρήγγειλα και από τα δύο, έσκασα ένα σκασμό σκασμένα δολάρια και τα παρέλαβα προχτές.

Μαγεία. Τελείωσα μισό σωληνάριο στο εργαστήριο με το που έφτασαν, χωρίς καν ψωμί. Κόντεψε να πέσει η γλώσσα μου από τη λύσσα αλλά το ευχαριστήθηκα. Οι Κινέζοι πάθανε την πλάκα τους διότι αυτοί ξέρουν ότι μισώ τα ψαρικά και αυτό το σωληνάριο σκυλοβρωμάει ψαρίλα.

Που να τους εξηγώ τώρα, άσε τους εκεί να σκιάζονται και λίγο με τον ψυχισμό μου και να ενισχύεται το σέβας τους προς τη γυαλλάδα του αριστερού μου ματιού.

Τι έλεγα? Α ναι. Χάρηκα τέλος πάντωω με τα σωληνάρια που ήρθαν και έχουν σωστή γεύση (ε ευρωπαϊκά προϊόντα, τι σκατά - αυτό το είπα και στους Κινέζους και με είπαν σνομπ).

Πάω όμως ρε mahler σήμερα στον πολωνέζικο φούρνο να πάρω ψωμί (εντάξει μπορεί και να είμαι λίγο σνομπ αλλά το αμερικάνικο ψωμί είναι γλυκό και βαριέμαι να ζυμώνω εντάξει?) και σοκολάτες kinder. Είχε κόσμο στο ταμείο όπου κάτι γριές τσακωνόσαντε στα πολωνέζικα και είπα να μη διακόψω και αντάυτού να κάνω μια γύρα στο μαγαζί να δω τι άλλο έχει. Πάω και στα ψυγεία. Και που καρφώνεται με τη μία το μάτι μου?

Ναι, ναι, σωστά μάντεψες, σε σωληνάρια με αυγά μπακαλιάρου. Τρεις διαφορετικέ μάρκες όλες από Σουηδία μεριά. 3 δολάρια το ένα. Από το ίντερνετ με μεταφορικά έδωσα 30 για δύο.

Κάνω κάτι μαλακίες ρε γαμώτο ώρες ώρες.

Τόσο καιρό πάω σε αυτό το μαγαζί για ψωμί σαλάμι και σοκολάτες και ποτέ μα ποτέ δεν μου πέρασε από το (κατα τ'άλλα ευφυές) μυαλό μου να κοιτάξω για σωληνάριο. Φάτα τώρα.

Όπως καταλαβαίνεις mahler πήρα και από τις τρεις μάρκες, να δω ποια είναι η καλύτερη. Τέτοια ανωμαλία, τα είπαμε αυτά. Και με το που γύρισα σπίτι ήταν ώρα για μεσημεριανό.

Ψωμί με σωληνάριο. Τι άλλο. Μεγάλο λάθος. Διότι, αν και αυτό το πράμα είναι ΤΕΛΕΙΟ στη γεύση, δεν τα πάει και πολύ καλά με άλλα τρόφιμα. Τουλάχιστον το στόμα μου έτσι με πληροφορεί όποτε το συνδύασα με κάτι άλλο. Μόνο το ψωμί του αρέσει και νερό, άντε γάλα σοκολατούχο στο τσακίρ κέφι.

Και αν φας πολύ, όπως έκανα εγώ το μεσημέρι, μετά δεν μπορείς να φας τίποτα άλλο για ώρες οπότε και για σνάκ αυτό τρως και μετά και για δείπνο. Μα τι μαλακίες κάνω.

Και αφού μπούχτισα στο αυγόψαρο, δίψασα. Τι δίψασα δηλαδή, αλυκές γίνανε τα αυτιά μου. Και χωρίς να το σκεφτώ... τι πιάνω και πίνω? Κόκα κόλα.

Μέγα λάθος.

Ποτέ μα ποτέ μην ανακατέψεις αυγά μπακαλιάρου με ανθρακούχα και ειδικά κόκα κόλα. Και τα δύο χώρια μπορεί να είναι θείες απολαύσεις του ουρανίσκου αλλά μαζί... γάμησέ τα. Μιλαμε για αηδία, όχι αστεία.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω. Έπλυνα τα δόντια μου 5 φορές, ήπια 4 λίτρα νερό, μάσησα παγάκια, ήπια γάλα (που έκανε τα πράγματα χειρότερα, περιττό να το πω) αλλά δεν πιάνει τίποτα. Η αηδία έχει χαρακτεί στο στόμα και στο μυαλό μου.

Τι στο διάολο σκεφτόμουν? Η αλήθεια είναι ότι διψούσα ο μαλάκας. Διψούσα πολύ. Αν μου έδινες ένα ποτήρι με κρύο νερό από την πηγή της Αγίας Μαρίνας στη Ρόδο εκείνη τη στιγμή, θα πλήρωνα όσο όσο. Και με χρήμα και σε είδος, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Άρα? Άρα κάθομαι ο μαλάκας και περιμένω να φύχει η αηδία. Δεν έχω και τι να κάνω άρα γράφω.

Όσο γράφω, έλαβα και ένα μήνυμα στο facebook. Καλό, κακό, δεν ξέρω, αλλά μιλάμε για πουτάνα σύμπτωση. Δεν γίνονται αυτά. Άκου.

Χτες που έκανα τους φόρους (που να μην σώσουν να τους λάβουν ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ) βρήκα μια κοπέλα από Ουγγαρία μεριά, την Κίγκα. Περίμενε και αυτή σαν μαλάκας με τον άντρα της, σαν τον μαλάκα και αυτός. Με την κοπέλα γνωριστήκαμε πριν ενάμισι χρόνο όταν πρωτοήρθαμε σ'άυτή τη γαμημένη χώρα και οι αμερικάνοι αποφάσισαν να μας εκπαιδεύσουν. Α σιχτίρ. Τέλος πάντων, δεν έτυχε να ξαναβρεθούμε έκτοτε, βρεθήκαμε χτες.

Βρίσαμε τους αμερικάνους που μας γαμάνε στους φόρους και μετά είπαμε και τα νέα μας, όπου και ανέφερα τα γουρούνια μου.

Πάει αυτό, φεύγουμε. Το απόγευμα στις 6 είχα εξετάσεις. Η δικιά μου η καθηγήτρια. Στις 8 μας λέει ότι έχει μια πολύ σοβαρή δουλειά οπότε πρέπει να φύγει και μας πήρε τις κόλλες από τα χέρια. Έφαγε μπόλικες κατάρες, σκατά έγραψα, άσχετο.

Που ΜΟΛΙΣ ΕΜΑΘΑ πήγε όμως η κυρία? Πήγε στο υπόγειο του καθηγητή της Κίγκα το οποίο είναι μπαρ και κάνει μαζώξεις κάθε Παρασκευή. Ήταν και η Κϊγκα εκεί όπου και γνώρισε μια πολύ συμπαθητική κυρία η οποία έμαθε ότι δουλεύει στο κτήριό μου.

Της λέει λοιπόν η Κϊγκα ότι Α! έμαθα σήμερα ότι έχετε γουρούνια εκεί στο υπόγειο! Ναι της λέει, δικά μου είναι! Κόκκαλο οι δικιές σου. Κόκκαλο και εγώ. Γι'αυτό μωρή μας πήρες τα χαρτιά? Να πας στην υπόγα?

Αμ το άλλο? Δικά της? Δικά της???? Ποιός κάθεται μωρή και τρώει κλωτσές και κουτουλιές από τα γαμημένα κάθε μέρα?? Εσύ? Εσύ είσαι γεμάτη μελανιές ή εγώ ο μαλάκας? Α σιχτίρ δηλαδή.

Είπα να ηρεμήσω και να μιλήσω μόνο για τα ψάρια αλλά δεν μπορώ, δεν μ'αφήνουν ν'αγιάσω ο άνθρωπας.

Πάω να φάω λίγο ακόμα σωληνάριο να ηρεμίσω. Πω ρε δίψα.

Α, κοίτα μην κάνεις καμιά μαλακία και ξεχάσεις τον διαγωνισμό. Έχουμε αισίως φτάσει τους 45 (πως σκατά έγινε αυτό, ένας θεός ξέρει και δεν μου λέει) και μένουν άλλοι 5.