Στάχτες σκορπισμένες σε τενεκέ με φέτα

Να περάσετε όλοι μια βόλτα από τον Δρ. ΑπαράδεΧτο, να πάρετε τα πτυχία σας, παρακαλώ. Είστε όλοι απαράδεκτοι, δεν έχει ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ σήμερα. Τιμωρία στη γωνία. Μα να μην αφήσει κανείς, ούτε ένας, σχόλιο που να σχολιάζει κάτι συγκεκριμένο. Τι να πεις!

Χτες υπερέβαλα λίιιιιιιιιιιγο, μια στάλα τόοοοοοοοοοοση δαααααα μικρούλα. Βασικά όλα όσα είπα ισχύουν, τι διάολο μέχρι και αντιγραφή από την πρόγνωση καιρού σας έκανα, αλλά τελικά δεν έπρεπε να κλάσω τόσες μέντες. Αν οι μέντες ήταν αλλεργικές στο μεθάνιο, θα είχαν γίνει τούμπανο.

Γενικά δεν φοβάμαι εύκολα, εκτός από κλέφτες. Τους κλέφτες και ειδικά τους διαρρήκτες τους τρέμω, το παραδέχομαι. Κατα τ'άλλα και στους σεισμούς χαλαρουίτα (τόσα χρόνια στην Πάτρα, έμαθα) και γενικά μια χαρά.

Χτες όμως στο αμάξι να βλέπω τις αστραπές τη μία μετά την άλλη, δεν έχω ξαναδει τέτοιο πράγμα, πραγματικά ο ουρανός έμοιαζε να έχει ηλεκτρικές φλέβες.

ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΦΛΕΒΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΦΤΟΥ ΣΑΣ.

Έπιασε αέρας, έγινε το σπίτι μπλέντερ γιατί έχω κόμπλεξ με τα παράθυρα και τα θέλω ανοικτά χειμώνα καλοκαίρι, έπεσε κατα τις 2 εκεί που προσπαθούσα να κοιμηθώ ο ανεμιστήρας του παραθύρου πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, χέστηκα απάνω μου νόμιζα ότι μπήκαν κλέφτες, άντε να ξανακοιμηθείς τώρα. Αρχίδια, όταν κοιμήθηκα είχε ήδη βγει ήλιος, τα πάντα ήρεμα και τα πουλιά τιτίβιζαν εκνευριστικά.

Πριν μερικούς μήνες εν τω μεταξύ που έκανε τους τυφώνες στην Αλαμπάμα με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου αλαφιασμένη να με ρωτήσει που είναι η Αλαμπάμα και πόσο μακριά είμαι. Πριν λίγες βδομάδες με την Οκλαχόμα πάλι τα ίδια, μην τυχόν και είναι εδώ κοντά. Καμία σχέση, της εξήγησα ότι πιο εύκολα θα ακούσει αυτή το Μπιγκ Μπεν να βαρά μεσάνυκτα παρά να με χτυπήσει εμένα τυφώνας της Αλαμπάμα.

Την περασμένη Τετάρτη που χτύπησε τυφώνας τη δυτική Μασαχουσέτη, ούτε ώρα δρόμος, και σκοτώθηκαν 3-4 δεν ξέρω πόσοι, δεν σκέφτηκε να με ρωτήσει. Ε σου λέει και αυτό το ματσατσούτσετς που λένε, μακριά θα είναι. Πάλι καλά που δεν με ρώτησε γιατί α. δεν θα κοιμόντουσαν το βράδυ και β. δεν θα κοιμόμουν το βράδυ αφού θα με παίρνουν τηλέφωνο κάθε ώρα να δουν αν ζω.

Ο the_man χτες ρώτησε εύστοχα όταν με το καλό με πάρει και με σηκώσει το αγέρι, πού θα το αφήσω το μπλόγκι. Καλή ερώτηση, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Σκέψου λέει να πάει αδικοχαμένος και ανόμπελος ο Αμερικλάνος, τέτοιο βάρος δεν θα το αντέξει η ανθρωπότητα, θα καταρρεύσει. Φυσικά και θα πέσει σφαγή από επίδοξους κληρονόμους γιατί πρώτα ο αδερφός μου θα το θέλει, αφού έχει συνηθίσει να μου τα παίρνει όλα, μετά η Φούλη αφού την έχω δηλώσει ως αδυναμία και τέλος η Cούλα που την έχω πρήξει με τις ερωτήσεις περι ορθογραφικών (σκέψου να μην τη ρώταγα τι θα γινότανε εδώ μέσα). Δίκες, παραδίκες, άσχημα πράγματα, χάνεται η ανθρωπιά πάει και το φιλότιμο.

Γι'αυτό το λόγο θα αφήσω τους κωδικούς μου σε κάποιον της εμπιστοσύνης μου και μόλις μάθει ότι πάει ο Αμερικλάνος πάπαλα, θα διαγράψει το ιστολόγιο να μη μείνει τίποτα. Και τις στάχτες μου όπως είπα, ε, σε τενεκέ με φέτα δωδώνη βαρελίσια. Όχι θάλασσες και λοιπά κλισέ.

Ό,τι να'ναι γράφω σήμερα, μη μου δίνετε σημασία. Φεύγω που λετε αύριο για τριήμερο κάμπινγκ πάνω στα βουνά της Νέας Υόρκης (βουνά, λαγγάδια ξέρω γω τι είναι σάπμως έχω ξαναπάει). Λες να περάσει τίποτα και να με σηκώσει μαζί με τη σκηνή?