Βέφα Μουχλομποχαλιάδου

ΓΕΙΑ ΣΑΣ. Τι μου κάνετε. Πάντα καλά. Το υποθέτω ότι είστε όλοι καλά γιατί έχω κάτι αιώνες να πατήσω σε μπλογκς και πραγματικά δεν έχω ιδέα τι γίνεται. Το Gruml με ενημερώνει ότι έχουν μαζευτεί 587 νέες αναρτήσεις που περιμένουν εναγωνίως να τις διαβάσω αλλά δεν το βλέπω να γίνεται μανίτσες μου, η χιονόμπαλα έγινε χιονοστιβάδα και σιγά μην κάτσω να με πλακώσει.

Την περασμένη βδομάδα, πριν μια βδομάδα σα να λέμε, πήγα κάμπινγκ. Φύγαμε Παρασκευή και ήταν να επιστρέψουμε Σάββατο γιατί τη Δευτέρα ήταν αργία εδωνα χάμω και θα πηγαίναμε αλλού το σαββατοκυριακοδεύτερο. Αλλά τελικά αποφασίσαμε να κάτσουμε στο ίδιο μέρος όλο το τριήμερο, μη μας φαν οι δρόμοι.

Πόσα βρακιά είχες μαζί σου Αμερικλάνε? Ένα. Μπράβο το καλό παιδί. Πόσες μπλούζες? Μία, αυτή που φορούσα. Μπράβο και πάλι! Πόσα παντελόνια? Ένα, αυτό που φορούσα. Πόσες μέρες έκατσες με αυτό τον εξοπλισμό? Τέσσερις. ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ! Πως μύριζες όταν επέστρεψες επιτέλους σπίτι Δευτέρα βράδυ? Σαν ασβός που έχει φάει χυλωμένη φασολάδα. Άντε να χαθείς, σάτυρε!

Έβρεχε κάθε μισή ώρα, μετά έβγαινε ο ήλιος και ιδρώναμε, μετά πάλι βροχή, πάλι ήλιος, να μην πολυλογώ, αυτό το θείο κορμί που πληκτρολογεί τώρανες πέρασε μια κάποια διαδικασία να πούμε. Το τζιν έγινε πρώτα μαύρο από κάτι τσουκάλια που βοήθησα να πλύνουμε, μετά καφέ από μια σαβούρα που έφαγα σε κάτι ωραιότατες λάσπες, το'πλυνα το ξαναπλυνα και κυκλοφορούσα με την εξίσου καθαρή πυτζάμα όλη μέρα, τη δεύτερη μέρα έπλυνα και το βρακί και κυκλοφορούσα κομάντο μέχρι να στεγνώσει.

Είπαμε να πάω κάμπινγκ, να συνδεθώ, ενωθώ, επικολληθώ τέλος πάντως με τη φύση, όχι να φάω όλο το χρόνο μου στη φασίνα, και να καταλήξω στο τέλος να μυρίζω μουχλίλα! Μούχλιασε η πετσέτα του μπάνιου γιατί πότε να προλάβει να στεγνώσει η βαργιόμοιρη.

Ας είναι. Δεν παραπονιέμαι γιατί πέρασα υπέροχα (κατα τ'άλλα). Στο γυρισμό σταματήσαμε σε έναν καταράκτη μικρό τιιιι ωραίο πράμα, βγάλαμε φωτογραφίες (ευτυχώς η μουχλόμποχα δεν μεταφέρεται στο φιλμ) και επίσης βρήκαμε έναν πάγκο με λαχανικά έξω από μία φάρμα, με τιμοκατάλογο όλα κομπλέ, ταμείο ανοικτό, έπαιρνες ότι ήθελες και άφηνες τα λεφτά στο κουτί.

Όταν το είπα στη μάνα μου άρχισε να γελάει και μέσα στα χαχανιτά κάτι άκουσα για ηλίθια αμερικανάκια που έτσι και τα κάνουν αυτά εδώ δεν θα μείνει ούτε ο πάγκος. Αφού της έκανα κύρηγμα για εμπιστοσύνη στο συνάθρωπο, υγειή κοινωνία, κάπνισμα, ποτοαπαγόρευση και τα λοιπά και τα λοιπά, την ξενέρωσα εντελώς και μου το'κλεισε στα μούτρα. Τι να πεις. Βάρβαροι.

Πήρα ένα κιλό φασολάκια, μία μελιτζάνα, ένα αγγούρι, δύο κρεμμύδια, μια μάτσα παντζάρια και μία μικρή κολοκύθα διακοσμητική. Όλα μαζί 6 δολάρια (κάπου 4 ευρώ υποθέτω). Μόλις έτφιαξα τα φασολάκια (δεν είχα χρόνο μεσοβδόμαδα, εντάξει?) και τώρα ψήνω τα παντζάρια και τη μελιτζάνα για να τα κάνω σαλάτες. Θα τα βγάλω φωτογραφίες να σας τα δείξω όταν γίνουν γιατί είμαι ΚΑΙ γαμώ τους μάγειρες ΚΑΙ γαμώ τα ψώνια. Φτιάχνω και ψωμί γιατί το προηγούμενο ξέχασα ότι υπήρχε και μούχλιασε το ηλίθιο.

Το άλλο Σαββατοκύριακο παίζει να πάμε κάμπινγκ πάλι αλλά αυτή τη φορά στον Καναδά, στους καταράκτες του Νιαγάρα κοντά. Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, ψήνομαι, ψήνομαι. Κάτσε να επιστρέψει το αφεντικό να την πετύχω στις καλές της και να πάρω άδεια παρασκευοδευτέρα και βλέπουμε. Αν όλα πάνε κατ'ευχήν, σε μία εβδομάδα από τώρα θα ρεμβάζω πέρα από τα σύνορα ακούγοντας το σπλατς σπλουτς του Νιαγάρα.

Τι? Δεν κάνει μόνο σπλατς σπλουτς ολόκληρος Νιαγάρας? Καλά, θα πάρω και ωτοασπίδες.

Επίσης θα πάρω όλη τη ντουλάπα μαζί μου, μην πάθω τα ίδια. Είναι ωραία λένε εκεί πέρα, το Αμερικάνικο κομμάτι του καταράκτη δεν πιάνει μία μπροστά στο Καναδέζικο. Όπα, μισό λεπτό. Μήπως θέλει βίζα? Και συνάλλαγμα? Α δεν μου τα είπαν αυτά. Μην οδηγήσω 8 ώρες (όχι εγώ, λέμε τώρα) και δεν με αφήνουν να περάσω από την άλλη! Στο γυρισμό αν δεν με αφήνουν να επιστρέψω στην Αμερική κανένα πρόβλημα, καθόλου δε θα με χαλάσει. Να μη δω και τα μούτρα των Κινέζων για κανα μήνα, αχ τι χαρά θα ήταν αυτή.

Αυτές τις μέρες έχουμε γίνει κώλος πάλι με τα σχιστομάτικα μανιτάρια που φυτρώνουν παντού αλλά βαριέμαι να τα γράψω, άσε που δεν έχει και νόημα. Αυτά που κάνουν είναι ΤΟΣΟ αυτονόητο ότι είναι μαλακίες, που και να σας τα πω εσάς, απλά θα συμφωνήσετε. Στον Καναδά αν πάω δεν θα τους πω τίποτα, άσε τους να αναρωτιούνται τι απέγινε αυτό το έλλην που κυκλοφορεί στο εργαστήριο και μας βρίζει. Μήπως να κανονίσω να πάμε και για φαί το Σαββατοκύριακο με όλους τον καθένα ξεχωριστά και να τους αφήσω να περιμένουν? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Μπα, όχι. Κάτι τέτοια πιάνουν μόνο σε κοινωνικά όντα, οι Κινέζοι δεν σκαμπάζουν.

YΓ: Βαρέθηκα ολόκληρος να τελειώσω τη μελιτζανοσαλάτα και να καθαρίσω τα παντζάρια, οπότε φωτό γιόκ. Όποιος δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του φασολάκια κοκκινιστά χυλομένα με πατάτες και φρεσκοψημένο ψωμί με ταχίνι μέσα, ας τα γκουγκλάρει, ωχού.

ΥΓ2: Η ώρα είναι 11 και λέω να πάω για ύπνο μπας και ξυπνήσω αύριο καμια ώρα της προκοπής.

ΥΓ3: Θα κάνω την ανάρτηση να εμφανιστεί μαγικά σε μία ώρα, να είναι 7 το πρωί για το Ελλάντα.

ΥΓ4: Πφ, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Λογικό, αφού σηκώθηκα μεσημέρι. Άντε, θα απαντήσω στα προηγούμενα σχόλια.

YΓ5: Σήμερα στη δουλειά έχω να κάνω 1098 πράγματα, οπότε κάθομαι και βγάζω φωτογραφίες το φαΐ μου. Τι πιο παραγωγικό?