Βλέπω το Σοπράνο σου

Την ταινία Βλέπω το θάνατό σου την έχεις δει Μικρέ Μπετόβεν? Την έχεις δει, άσε τα σάπια. Άκου.

Το ότι ήταν να πάω Καναδά στο είπα. Το ότι έκανα τρισμέγιστη μαλακία και δεν πήγα τελικά στο είπα. Το ότι οι φίλοι μου που πήγαν αποφάσισαν να κάτσουν μια βδομάδα παραπάνω στο είπα? Δεν στο είπα! Στο λέω τώρα. Το ότι αφού φύγανε τα γαϊδούρια έμεινα εγώ να κάνω όλα τα μαθήματα διαλογισμου στο κονέχτικατ στο είπα? Ναι. Έχει τρεις μέρες τώρα που παίρνω τους δρόμους και πάω να δείξω σε κόσμο πως να χαλαρώνει. Μη γελάς.

ΜΗ ΓΕΛΑΣ ΕΙΠΑ.

Σήμερα πήγα και στο πιο απομακρυνσμένο μέρος, μία ώρα με τ'αμάξι. Την διαδρομή την απόλαυσα γιατί η Πράσινη Σκατούλα αποφάσισε να μου βάλει μουσική και γενικά το τοπίο ήταν σούπερ και έμοιαζε ακριβώς έτσι:

Ζήλια ψώρα. Έλα όμως που μετά ήρθε η φρίκη? Η σκηνή από την ταινία που φεύγουν κάτι κορμοί δέντρων από ένα φορτηγό και γίνεται της πόπης τη θυμάσαι? Αυτή για:

Ναι. Αυτό. Εντάξει, δεν ήταν κορμοί, ήταν κάτι ξύλινες πλάκες. Αλλά έφυγε μία από το φορτηγό μπροστά και δεξιά μου, πέρασε ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΜΟΥ και προσγειώθηκε μπροστά στον από πίσω ο οποίος νομίζω την πάτησε και δεν έγινε τίποτα. Δεν πρόσεξα τι έγινε γιατί όταν είδα την πλάκα να μου'ρχεται θυμήθηκα την ταινία και έμπηξα μια τσιρίδα... μια τσιρίδα... μιλάμε αν με άκουγε ο πατέρας μου θα μου'λεγε φτου σου λεβέντη μου!

Τι να κάνω μάνα μου, ψέματα να πω? Έκλασα τόσες μέντες όσες δεν έχω κλάσει όλη μου τη ζωή μιλάμε (και δεν έχω κλάσει και λίγες). Ευτυχώς δηλαδή που απεταξάμην την ορθοδοξία και δεν έκανα το σταυρό μου γιατί θα με κλαίγατε ρέγγες μου (αυτό κάπου το έχω διαβάσει στο παρελθόν αλλά δεν θυμάμαι που)(σκάσε Μικρέ Μπετόβεν, στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογέννεση).

Πραγματικά με θαυμάζω. Ευτυχώς που έτυχε εκείνη την ώρα να κάνω πρόβα μια άσκηση διαλογισμού και τη γλιτώσαμε με μία μόνο τσιρίδα. Γιατί εν γένει είμαι ένα κυκλοθυμικό νευρόσπαστο κωλόπαιδο και θα άνοιγα το παράθυρο να πηδήξω στάνταρ όμως. Εδώ τώρα και μόνο που τη θυμάμαι να μου'ρχεται, με πιάνει δύσπνοια και χτυπιέμαι απά στον καναπέ σαν τον τσάρλι από τη σειρά του σκάιπ! Αέρα καλε!!

Αφού πέρασε ο Χάρος ντυμένος ξύλινη πλάκα μπροστά από τα μάτια μου, και αφού με άκουσε όλο το κονέχτικατ να χτυπάω middle C και να γίνομαι ο πρώτος ελληνοαμερικλανοερευνητο-σοπράνος, μετά να βαράω κάτι μπινελίκια στον καργιόλη που φόρτωσε το φορτηγό, όλο του το σόι και τον κοινωνικό περίγυρο, έκατσα και με ηρέμησα.

Τώρα το τι διαλογισμό τους έκανα τους άλλους τους άμοιρους, ας μην το συζητήσω. Μισή ώρα την έφαγα να τους εξιστορώ το συμβάν που διήρκησε 6 δευτερόλεπτα, άλλη μισή μου λέγανε αυτοί αντίστοιχες δικές τους εμπειρίες, μετά σχολιάσαμε και την ταινία βλέπω το θάνατό σου ε και στο τέλος ρίξαμε και ένα διαλογισμό για τα ματια του κόσμου!

Δεν φταίω εγώ. Ταράχτηκα.

ΥΓ: Με τούτα και με κείνα ξέχασα να πω στην αρχή ότι σήμεκα κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Μικρό Μπετόβεν για την μαγικά εκπληκτική της ανάρτηση περί Χάρι Πότερ! Γιατί κάτι τέτοια τα επιβραβεύει ο Αμερικλάνος μανίτσες μου!!