Τουκ τουκ. Τουκ τουκ. Τουκ. Τουκ τουκ. Τουκ τουκ. Τουκ.
Οι διάδρομοι του ΧΩΜΑradio αντηχούσαν με το τακουνάτο βάδισμα των δύο εργαζομένων. Η μία ήταν καινούρια και χαμηλόβαθμη, η άλλη ήταν παλιά και αφεντικό. Πως γίνεται το αφεντικό να καταδέχτηκε να περπατήσει με την καινούρια, και να κάνουν τα τακούνια τους ντουέτο στους διαδρόμους?
Μετά τις τελευταίες εξελλίξεις, η Κούλα ήξερε ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν πλέον. Κάποιος κιορατάς ανακάλυψε το σχέδιο που είχαν στρώσει με τον Αμερικλάνο και τον έβγαλε από τη μέση. Τώρα η μόνη επιλογή που είχε ήταν να συνεχίσει το σχέδιο και να επιτύχει πριν την ξεκάνουν κι'εκείνη.
"Κούλα, ειλικρινά δεν κατάλαβα Χριστό. Τι ακριβώς θες να κάνω? Και γιατί ζητάς βοήθεια από εμένα που μόλις ήρθα στην εταιρεία και δεν με ξέρεις?" Η Μάρω τα είχε χάσει. Πρώτη μέρα στη δουλειά και είχε γίνει το σώσε: τσακωμοί, φόνοι, σεξ, ίντριγκες, και τώρα η διευθύντρια του σταθμού της ζητούσε ακαταλαβίστικες χάρες.
"Σου είπα Μάρω. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν εδώ μέσα. Κάποιος ανακάλυψε τα σχέδιά μου" Πόσο αργόστροφη παίζει να ειναι αυτή η γκόμενα πια?
"Και εμένα δεν με υποψιάζεσαι δηλαδή?"
"Όχι, εσύ δεν είχες χρόνο για να μου κάνεις πουστιά. Είσαι νινί ακόμα. Τώρα σώπαινε και άκου καλά γιατί δεν θα τα ξαναπώ. Η αποψινή επίσκεψη του Αμερικλάνου στο σταθμό ήταν μούφα. Ο πραγματικός λόγος που ερχόταν ήταν για να ολοκληρώσουμε το σχέδιό μας, να σας φάμε τα νούμερα. Το πως δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι τώρα που τα κακάρωσε χρειάζομαι κάποιον να με βοηθήσει να τα κλέψω για την πάρτη μου." Η Κούλα έπαιρνε μεγάλο ρίσκο λέγοντας αυτά τα πράγματα σε μια άσχετη. Αλλά η ζωή θέλει ρίσκα - αυτό το ήξερε καλά.
"Να μας βουτήξετε τα νούμερα?? Καλά ρε δεν ντρέπεστε? Αφού έχετε δικά σας! Εσύ ειδικά έχεις πάνω από 500!"
"Ναι, αλλά δεν μου φτάνουν θέλω κι'άλλα. Και ο Αμερικλάνος ήθελε κι'άλλα. Όπως ξέρεις, παρόλο που ήταν και γαμώ τα άτομα, από νούμερα έπασχε. 173 και αυτά με σπρώξιμο. Ξεμεσιάστηκα να τον σπρώχνω πια, νισάφι. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία αυτό τώρα. Τώρα εσύ θα κάνεις ότι σου πω για να τα βουτήξω όλα. Γκέγκε?"
"Και γιατί παρακαλώ να το κάνω αυτό? Γιατι να σε βοηθήσω να κλέψεις τα νούμερα του κοσμάκη, και τα δικά μου μαζί? Τρελός παπάς σε βάφτισε με φαίνεται!"
"Θα το κάνεις γιατί θα σου αφήσω τα δικά σου - και σιγά το νούμερο δηλαδή, 15 - και θα σου δώσω άλλα τόσα μπας και δεις χαΐρι"
"Μμμμμμμ? Εμένα δεν με νοιάζει η ποσότητα, με νοιάζει η ποιότητα άμα θες να ξέρεις, δεν ασχολούμαι εγώ με..."
"Καλά καλά, ό,τι πεις. Θα το κάνεις ή να βρω κάποιον άλλο? Πες μόνο γρήγορα για να ξέρω πόσους έχω να σκοτώσω απόψε."
"Γκλουπ." Η μάρω ξεροκατάπιε. Δεν είχε επιλογή. Έπρεπε να βοηθήσει την Κούλα να κλέψει τα νούμερα. Και τώρα που το σκεφτότανε, άλλα 15 δεν θα τη χαλούσαν καθόλου... "Εντάξει, αλλά θέλω πιο πολλά. Θέλω τουλάχιστον 173, όσα είχε ο μακαρίτης"
"15 θα πάρεις και θα πεις κι'ευχαριστώ"
"ΟΚ. Ευχαριστώ. Ξαναπες μου τώρα τι πρέπει να κάνω."
Οι διάδρομοι του ΧΩΜΑradio αντηχούσαν με το τακουνάτο βάδισμα των δύο εργαζομένων. Η μία ήταν καινούρια και χαμηλόβαθμη, η άλλη ήταν παλιά και αφεντικό. Πως γίνεται το αφεντικό να καταδέχτηκε να περπατήσει με την καινούρια, και να κάνουν τα τακούνια τους ντουέτο στους διαδρόμους?
Μετά τις τελευταίες εξελλίξεις, η Κούλα ήξερε ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν πλέον. Κάποιος κιορατάς ανακάλυψε το σχέδιο που είχαν στρώσει με τον Αμερικλάνο και τον έβγαλε από τη μέση. Τώρα η μόνη επιλογή που είχε ήταν να συνεχίσει το σχέδιο και να επιτύχει πριν την ξεκάνουν κι'εκείνη.
"Κούλα, ειλικρινά δεν κατάλαβα Χριστό. Τι ακριβώς θες να κάνω? Και γιατί ζητάς βοήθεια από εμένα που μόλις ήρθα στην εταιρεία και δεν με ξέρεις?" Η Μάρω τα είχε χάσει. Πρώτη μέρα στη δουλειά και είχε γίνει το σώσε: τσακωμοί, φόνοι, σεξ, ίντριγκες, και τώρα η διευθύντρια του σταθμού της ζητούσε ακαταλαβίστικες χάρες.
"Σου είπα Μάρω. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν εδώ μέσα. Κάποιος ανακάλυψε τα σχέδιά μου" Πόσο αργόστροφη παίζει να ειναι αυτή η γκόμενα πια?
"Και εμένα δεν με υποψιάζεσαι δηλαδή?"
"Όχι, εσύ δεν είχες χρόνο για να μου κάνεις πουστιά. Είσαι νινί ακόμα. Τώρα σώπαινε και άκου καλά γιατί δεν θα τα ξαναπώ. Η αποψινή επίσκεψη του Αμερικλάνου στο σταθμό ήταν μούφα. Ο πραγματικός λόγος που ερχόταν ήταν για να ολοκληρώσουμε το σχέδιό μας, να σας φάμε τα νούμερα. Το πως δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι τώρα που τα κακάρωσε χρειάζομαι κάποιον να με βοηθήσει να τα κλέψω για την πάρτη μου." Η Κούλα έπαιρνε μεγάλο ρίσκο λέγοντας αυτά τα πράγματα σε μια άσχετη. Αλλά η ζωή θέλει ρίσκα - αυτό το ήξερε καλά.
"Να μας βουτήξετε τα νούμερα?? Καλά ρε δεν ντρέπεστε? Αφού έχετε δικά σας! Εσύ ειδικά έχεις πάνω από 500!"
"Ναι, αλλά δεν μου φτάνουν θέλω κι'άλλα. Και ο Αμερικλάνος ήθελε κι'άλλα. Όπως ξέρεις, παρόλο που ήταν και γαμώ τα άτομα, από νούμερα έπασχε. 173 και αυτά με σπρώξιμο. Ξεμεσιάστηκα να τον σπρώχνω πια, νισάφι. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία αυτό τώρα. Τώρα εσύ θα κάνεις ότι σου πω για να τα βουτήξω όλα. Γκέγκε?"
"Και γιατί παρακαλώ να το κάνω αυτό? Γιατι να σε βοηθήσω να κλέψεις τα νούμερα του κοσμάκη, και τα δικά μου μαζί? Τρελός παπάς σε βάφτισε με φαίνεται!"
"Θα το κάνεις γιατί θα σου αφήσω τα δικά σου - και σιγά το νούμερο δηλαδή, 15 - και θα σου δώσω άλλα τόσα μπας και δεις χαΐρι"
"Μμμμμμμ? Εμένα δεν με νοιάζει η ποσότητα, με νοιάζει η ποιότητα άμα θες να ξέρεις, δεν ασχολούμαι εγώ με..."
"Καλά καλά, ό,τι πεις. Θα το κάνεις ή να βρω κάποιον άλλο? Πες μόνο γρήγορα για να ξέρω πόσους έχω να σκοτώσω απόψε."
"Γκλουπ." Η μάρω ξεροκατάπιε. Δεν είχε επιλογή. Έπρεπε να βοηθήσει την Κούλα να κλέψει τα νούμερα. Και τώρα που το σκεφτότανε, άλλα 15 δεν θα τη χαλούσαν καθόλου... "Εντάξει, αλλά θέλω πιο πολλά. Θέλω τουλάχιστον 173, όσα είχε ο μακαρίτης"
"15 θα πάρεις και θα πεις κι'ευχαριστώ"
"ΟΚ. Ευχαριστώ. Ξαναπες μου τώρα τι πρέπει να κάνω."
χαχαχαχαχαχαχαχα Μα τι σατανικό μυαλό αυτή η Κούλα επιτέλους. Α ρε μακαρίτη Αμερικλάνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ κύριε σκηνοθέτα. Πέμπτο κεφάλαιο, όχι έκτο. Αν είναι το έκτο χρωστάς το πέμπτο. Αν παίχτηκε και το χάσαμε να το κατενάσουμε από κανένα torrent tracker η από Rapidshare!
Καλά την ψι λιάστηκα εγώ ότι το φονικό έγινε για τα νούμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να'δεις τώρα που'γινε μακαρίτης ο Αμερικλάνος πως θ'αυγατίσουν τα νούμερά του:))
Φιλιά θαλασσινά!
Το πέμπτο κεφάλαιο χάθηκε στα νούμερα; :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα όλα πια για τα νούμερα,σας πουλάω τα δικά μου, χίλια το κομμάτι εχω 220 θα πληρώσω το γαμισιάτικο φόρο,τον άλλο της ΔΕΗ και θα μου περισσέψουν για προίκα στα εγγόνια μου, οοοοταν κάνω ακόμα είμαι μικρή.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικο και σατανικο το στορι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω παντως αν με ρωτας...οντως ξεμεσιαστηκα να σπρώχνω...οχι μονο τον Αμερικλάνο αλλά και άλλους διαφορους!
Μαλιστα σε ατομα που συμπαθω ευχαριστως θα εδινα και τα δικα μου νουμερα!
Αληθεια...πως μαζευτηκαν τοσα νουμερα στο νουμερο, ποτε δε το καταλαβα!!!
Αμερικλανάκι μου γλυκό...Αμ πως που θα μου αρκούσαν μόνο τόσα λίγα νουμεράκια αγαπητέ...Ντροπή... Είπαμε να δώσεις στην Μάρω έξτρα ρόλο στην γεμάτη δολοπλοκίες ιστορία σου μάνα μου...αλλά βάλε την να κάνει κάτι ενδιαφέρον!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ομολογώ ότι με τα νούμερα (αριθμοί) και τα "νούμερα" τα πάω καλά... :P... Αναμένω "αναμένη" την εξέλιξη!!!
@Γαυράκος: Σους μπρε. Άστο το 5ο καιφάλαιο, κάνει κούρα ομορφιάς χαχαχαχ
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ζουζου: μακαρίτης? Δεν με προσέχεις!
@Λία: Ναι! Χάθηκε στα νετρίνα του σερν που περάσανε την ταχύτητα του φωτός χαχα
@Φούλη: Χίλια? Τις λες μάνα μου, αν ήταν έτσι θα είχαμε εξαργηρώσει όλοι από τους πρώτους πέντε χαχαχα
@Κούλα: Εξαιρετικό και σατανικό? Ή εξαιρετικά σατανικό? Ή σατανικά εξαιρετικό?
@Οδός: Παιδί μου εδώ σε έβαλα με την αρχισατάνω να κάνετε παγαποντιές τι άλλο θες χαχαχα